পৃষ্ঠা:বুঢ়াভাষ্য বা ষোলযুগ তত্ত্ব.pdf/৩২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
২৭
বুঢ়াভাষ্য

কবিনৰ যুগত তেহেন্তে অছিলন্ত।
একদিনা অনন্তৰ থানক গৈলন্ত॥
তাঙ্ক দেখি অনন্ত ঈশ্বৰে মাতিলন্ত৷
কি কাৰ্য্যে আসিলা বুলি সুধিবে লৈলন্ত॥
হেন শুনি নাৰদে বুলিলা অল্প হাসি৷
তযু দৰশন মনে আছো আমি অসি॥
শুনিয়োক কহো আমি আছে আৰু কাম।
কিবা হেতু তোমাৰ অনন্ত হেন নাম॥ ১৩৬
কহিয়োক ইহাৰ কাৰণ শুনো আমি৷
পৰম পুৰুষ তুমি জগতৰ স্বামী॥
হেন শুনি পাছে আনন্দিত ভগবন্ত৷
নাৰায়ণ স্মৰি কথা কহিবে লৈলন্ত॥ ১৩৭
সিটো ব্ৰহ্মা সনাতন জগতৰ পতি৷
জগত ব্যাপক প্ৰভু তেহেন্তে সম্প্ৰতি॥
তাহানেসে অংশ নৰিয়ণ দেৱ হৰি৷
তাহানে আজ্ঞায়ে আছা সৃষ্টি স্থিতি কৰি॥ ১৩৮
তাহান মহিমা যত শকতি আছয়।
তাহান শকতি মোক দিলা কৃপাময়॥
আছয় যে দশ সহস্ৰ ঈশ্বৰ সকল৷
তাসম্বাৰ আছে যত তপ জপ বল॥ ১৩৯
সবাৰো শকতি মোৰ নাম আসি ভৈলা৷
তাতেসে আমাৰ বৰ পৰাক্ৰম ভৈলা॥