এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫
বী ণ - ব ৰা গী
তোমাতে দিলো যে সঁপি॥
॥২॥
সুখ সুখ বুলি ফুৰিলো বিচাৰি
সুখৰ দেখাদেখি নাই,
পাই পখিলাটি সুধিলো এদিন
সুখ কেনেকুৱা ভাই?
থাপতে চিলাই নিলেহি উৰাই
সুখ কেনে কোনে কয়?
কোৱাঁ বীণ কোৱাঁ সুখ কেনেকুৱা,
―কতো সমিধান নাই৷
সুখ বোলে হেনো সংসাৰৰ সাৰ,
ওলালোঁ জোলোঙা লৈ,
সংসাৰখনৰ দুৱাৰে দুৱাৰে
ঘূৰি খেদা খালো গৈ৷
হে প্ৰাণৰ বীণ! যি দেখিলোঁ আৰু
ক’বলৈ লাগিছে বেয়া,
দুখীয়াৰ দুখ দুৰ্বলীৰ শাস্তি
দেখি ফাটি যায় হিয়া৷
দেখিলোঁ কেনেনো নৰ-সমাজত
বিষম জঞ্জাল হায়!
মানুহে মানুহে পৰতকৈ পৰ,
এফেৰি মৰমো নাই৷
নিছলা দুখীয়া দেখিলে ঘিণায়,