এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
পূজা
⸻⸻⸻⸻
নােৱাৰে উঠিব প্রশ্ন
পুণ্য-পাতকৰ—ধৰ্ম্ম-অধৰ্ম্মৰ।
কৰি যােৱাঁ পাৰা মানে মহাপাপ তুমি,
খণ্ডাবা এদিন তাক
প্রতিমাৰ সন্মুখত জীৱ হত্যা কৰি ।
হায় মূৰ্খ পূজাৰীৰ দল!
যি জনে কৰিলে বিশ্বব্রহ্মাণ্ড সৃজন
এটুপি তেজৰ বাবে ম’হ-ছাগলীৰ
ভাবা নে বিধাতা সেই
লালায়িত বুলি !
যিজন জগৎপতি ব্যাপ্ত চৰাচৰ,
ভাবা নে ৰাখিবা বুলি
বলেৰে সুমাই
খেৰ-বাঁহ শিলৰ মূৰ্ত্তিত ?
ই যে পূজা নােহে দেৱতাৰ,
মাত্র ব্যভিচাৰ, অনাচাৰ,
পূজাৰ নামত কৰা
দেৱতাৰ অপমান।
ৰাখিবি মনত
সৃষ্টিয়ে স্ৰষ্টাৰ মূৰ্ত্তি,
প্রকৃত পূজাৰ ঠাই হিয়াৰ মাজত,
একান্ত ভকতি মাত্ৰ নৈবেদ্য পূজাৰ ।
