তেনেকৈ পাই তাৰ ঘৰলৈ উঠাই লৈ আহিল৷
: অই! টোপনিৰ ভাও জুৰিছ এতিয়া! নিধক। চিদাৰ অনর্গল গালি চলি থাকিল। অনুলেখে ভয়ে ভয়ে পিন্ধি থকা ঘড়ীটোলৈ চালে।
: আঠ বাজিল। অনুলেখ জপিয়াই বিছনাৰ পৰা নামিল। আজিতাে তাৰ কোম্পানীৰ টেষ্ট আৰু ভেলিডিক্টৰি আছে।
: অই কি হল! পিয়াহ লাগিলেই নেকি! — অনুলেখ ধহমহাই উঠা দেখি চিদাই কাট মাৰিলে।
: তুমিনাে কি একেটা কথাতে লাগি আছা চিদা ? অনুলেখক বচাবলৈ চিদাৰ পৰিবাৰ ৰেখা কোঠাটোলৈ সােমাই আহিল। তাই তাক এডাল নতুন টুথ ব্রাছেৰে সৈতে এটা পেষ্ট দিছে। অনুলেখে লাজতে তাইৰ ফালে নােচোৱাকৈ বস্তু দুটা ল’লে। টাৱেল এখন আঁঠুৱা ষ্টেণ্ডতে ওলমি আছিল। সি সেইখন লৈ খৰধৰকৈ বাথৰূমৰ ভিতৰ সােমাল।
ৰেখাই যতনাই দিয়া পুৱাৰ জলপানখিনি খাই থাকোতেই চিদাই গালি দি থাকিল। সি কালি তাক তেনেকৈ পৰি থকাত দেখা নােপােৱা হ’লে কি অঘটন ঘটিলেহেতেন, তাৰ বৰ্ণনা দি থাকিল।
ৰেখাৰ লগত সি দুটা-এটাহে কথা পাতিলে। সি লাজ পােৱা বুলি জানি তাই তাৰ কালিৰ ঘটনাটোৰ প্রসংগ উলিওৱা নাছিল। সি চিদাক যাওঁ দেই বুলি চিঞৰ এটা মাৰি প্রায়। দৌৰি তাৰ ঘৰৰ চৌহদৰ পৰা ওলাই আহিল। চিটিবাছ এখন সিহঁতৰ ঘৰৰ সন্মুখৰ ষ্ট’পেজতে আহি ৰৈছিল! সি দৌৰ মাৰি গৈ সেইখনতে উঠি ল’লে।
ধ্যেৎ! — বাছত উঠাৰ পাছত সি এইমাত্র এৰি অহা চিদাৰ ঘৰখনত তাৰ অৱস্থাটোৰ কথা ভাবি প্রচণ্ড লাজ পাই উঠিল। সি কালি সঁচাকৈ নিজৰ ওপৰত নিয়ন্ত্রণ হেৰুৱাই পেলাইছিল।
এনেকৈ আৰু কিমান সি বলিয়াৰ দৰে ধূৰি ফুৰিব। শ্বেমিমৰ স্মৃতিয়ে তাক আকৌ কাবু কৰি পেলালে। তাতােকৈ সি যদি শ্বেমিমৰ আগত নিজৰ মুখখন খুলি থৈ তিনি বছৰৰ আগৰ তাৰ নির্দয় প্রত্যাখ্যানৰ বাবে ক্ষমা খুজিলেহেঁতেন, তেতিয়াই কিজানি সি কিছু শান্তি পালেহেঁতেন। বাছখন আহি পানী টেংকি ষ্ট’পেজত ৰৈছিলহি। বাছৰ পৰা নামি খােজকাঢ়ি আহি তাৰ হােটেলৰ ৰূমত সােমাই বিছনাত দীঘল দি পৰিল।
ঘড়ীলৈ চালে সি। ন বাজি ত্রিছ মিনিট। সিহঁতৰ টেষ্ট দহ বজাত হােৱাৰ কথা আছিল। বাৰ বজাত ভেলিভিক্টৰি।
ধূৰ!— প্রচণ্ড বিৰক্তিৰে উচ্চাৰণ কৰিলে সি। বাদ দে। চাকৰিৰ কি প্রয়ােজন। তাৰ জীৱনটোৱেই ধ্বংস হৈ গ’ল। তাক মদ খাবলৈহে চাকৰি এটা লাগে। এতিয়াৰ পৰা সি মদো নাখায়, চাকৰিও নকৰে। মদ খাই য’তে ত’তে কুকুৰ-মেকুৰীৰ দৰে শুই থকাতকৈ সি মৰি থকাই ভাল। তাৰ দৰে আবৰ্জনাবােৰ শেষ হৈ গ’লেই পৃথিৱীৰ বাবে মংগল।
জোতাযোৰ সি নুখুলিলেই। সেইদৰেই বিছনাত বাগৰি দিলে।
: অনুলেখ! অনুলেখ! ধহমহাই সােমাই আহিল শুভেন্দু আৰু মনজিৎ। সিহঁতৰ চিঞৰ শুনি অনুলেখে চকু মেলি চালে ।
: এই কি কৰিছা বে। —মনজিতে হুলস্থূল লগালে। টেষ্ট হ’বৰ হৈ গল। ৰাতিটো হােটেলত
নায়েই। এতিয়া শুই আছাহি!
