পৃষ্ঠা:বালীবধ নাটক.pdf/২৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ১৮)

হ’ল সহচৰ ৰাঘৱৰ;
নিজ ভাৰ্য্যা সীতাৰ লগত
দন্দুকা বনত
থাকোতে ৰাৱণ নিলে হৰি
অনুপমা সীতা সুন্দৰীক।
শুনি বীৰ যশস্যা তোমাৰ
তোমাৰে মিত্ৰতা কৰি
সীতাক উদ্ধাৰ কৰোঁ বুলি আহিছে ৰাঘৱ।
নীল। ঠিক হনুমান,—দূৰ কৰি দিলা তুমি
সকলোৰে মনৰ সন্দেহ;
ভাবি আমি-ৰালীৰ মায়াবী দূত বুলি
ভয়ে ভয়ে ফুৰিলোঁ বনত।
সুগ্ৰীব। শুনিছোঁ ৰামৰ কথা,
ৰঘুবীৰ পৰম ধাৰ্ম্মিক
দুখীয়াক, ভয় পোৱা বিপন্ন জনক
ৰক্ষা কৰা ধৰ্ম্ম ৰাঘৱৰ।
দুষ্টক দমন আৰু সন্তক পালন
কৰে ৰঘুবীৰে;
সেইবাবে ৰাঘৱৰ বন্ধুত্ব ডোলত,
লাভ হব—কদাপিও বিঘাট নিমিলে।