কতি, ১৯৩০।] গুৰু চৰিত্ৰ। নাবিলে; মাজিয়ে গুলি মাখৰু মই এৰি বুজি দিলে; বােণ তুমি বিলৈ গলে খানে ন পাই কাটিয়া বাৰু মই খেলা মাৰিলে এ খাৰিব। আধয়ে শক্তি লৈ যান চিকুপাই। খামে কনে অপাই কাটি নিজে। এ বিয়ে দেখি এ কৰি খেদা লৰাত ৰ মাৰিছে। ৰ পিতার নাম বব ধকি কি কৈ কোলে এই আট মাতি আনিছিলা; খালােৰ কােনেই কাটিলে। সাধু সন্তাল কালি লি চিকুনাই; আজিৰপৰা কোনােৱে এক শক্তি মালিবা। এই প্ৰকাৰে কি আছে এদিন মাজিয়ে কণে, ঘােপা, অামাৰ ইয় কান্ত আমাৰে ৰাই থাকি, আন ঠাইলৈ গলে কি ৰা ; এঙেকে আমাৰ খেতিৰ ভিতৰছে একোখনি মােৰ বুলি ল' এই গৰে সকলাে খেতিৰ সময়কে লৈ আলি। মাহৰ খেতিৰ সম পৰিলহি, দুই কঠা মাটিত এলে মাং লিচিতে, এই বৰকৈ কৰ হৈ গজিল। এদিন যাতে মাধৱক লৈ গৈ দেখিলে বে এৰে তবে শাহ সিছিলে কি হয়, এই বুলি যেগৰ কৰি তাতা কৈছেহি ; মালি আৰু পিতৃদেৱৰ কথাত বিৰক্ত হৈ এক পক নি ধা নাহ খুৱালে, এই কাৰ্য্য দেখি নাজিয়ে অফ মেচিকৈ খ কৰিছে। কিছু দিন পিছত যেতে যে খোৱা মাহ জাকো তুণ হল, চেইও বৰকৈ ধৰিলে। পুনৰ মাহৰ অৱ দেখি মাজিয়ে মাথৱৰ বুজিক প্রশংসা কৰিছে। এই দৰে খেতিৰ উৎপন্ন কন্তু খেচি কিছু টকা পাই ৰা কৰিছিল। বকাগিৰীয়ে কি কলে কােৱাৰী ভাগ হল এৰা ৰি দি লাগে, ৱানী বিবাহ নিৰ গণীয় হল, কত লোক বিচাৰি দিয়। আমি হুত ঠাইত বিচাৰিাগস্থ লোক নাপানে। আতাত এই কথা কোৱাত তেওঁ কলে তেনেহলে মােক তুমি কি পাৰা দি মই জাতি বিচাৰি যাও। গত বৰা গিৰীৰ কথাত মাতি হৈ পাচৰ নাও নাই বন্ধু মিলে। আৰু কেইনাল লােক নাষ্যৈ কৰি পঠালে; সিহঁতক ফলে আজ ব থাকিৰ খেয়ে তাতে মৰ হৱৰ সাজি দি আহিবই। যেতিয়া ৰকণা আ টেলশি মুখে নাও মেলি আজিৰলে উদ্যোগ কৰিলে, তেতিয়া খৰি আৱি আৰু তেওঁৰ গৃহিণী মােঃ প্ৰকাশ কৰি কিছুমান ব্যাটলৈ আগবাঢ়ি আহিল। কিছুদূৰ হি ফিৰি গল; তা নাওলৈ টেনি লৈ অহা ৰঙা পাইছেহি। গণি পায় এ
