আহিন, ১৮০৯।] অসমীয়া । সখোলাত; পুৰণিখন একৱা ৰখাত গৰু গৰৰ এতি। মুঠতে এ "পােকা , পুৰৰিখন ৰুৱা। বৰবৰুৱা।জিলে, সেইদেখিছে এতিয়া এ গুলো - গেল আৰু পুৰণিখনেদি ঘৰৰ আঞ্জা বাটি সকাৰৰ চোৱা হৈছে। ভাল, ভাল!--সেইন পাত কি কাকত। | অমুকা।-নবমী। মাসিক পত্রিকা। বিশুদ্ধ বাঙ্গলা ঋষি মং কর্তৃক ‘সৃষ্টিভ। সৃষ্টিৰ প্রথম বিশ্বসেই যে জানেন তাে? | বৰবৰুৱা --জানে, আলাে। কিন্তু বেলা না এটা বচন জাহে-“স্বধর্মে নিধনং শ্রেয়ঃ পৰশৰ্মা ভয়াবহ।” ল কলেজত আজিকালি তােমালোেক আত্মসম্মান বুলি এটা কথা নিশিষ্ণায় নে? ( পাচ বছৰীয়া জীয়েক সুধাংশুবালা। বেশ সুধা -বাবা, মাই শুধিছে, তােৰ চাহ বাহিৰলৈ পঠিৰ নে, তাই ভিতৰলৈ যাবি? আমুকা।—বাহিৰেই পাঠাইতে বল। অসমীয়া। (জতুৱা গীত) আমি আচল এমীরা। আমি খ গসমীয়া। ধুপ জানি, স্বৰূপ বুজিব, | শওঁ দোয়া। আমাৰ ৰাৰ খৰিচা খাই, আমাৰ লাও-টোকাৰী খাদ্য, আমি সৰগৰপৰা নামি অহা, চল ভাঙীয়া।
