( বাৰ, ১১ দংখা। তুলি দিয়ে। এই চিঠি বা উতৰ বা প্ৰবন্ধৰ সম্পৰ্কে আমি ইয়াকে কও যে এই ভদ্ৰলোকজমৰ এষৰূটো পঢ়ি আমি তেওঁক চিনি পেলাইছে। —“বঁধু হে, তোমায় চিনেহি হে।” “নয়ন ফোলে চাইৰিত। খাৰি ৰাণ হাবি তত।"--তেওৰ এনে লেখা আমি আগেয়েও ঘুফটিবলৈ পাইছিলো। খেও আমি বাক অসমীয়া ষোলে। তেনে অসমীয়া বুলি যুক্ত হাত দি ৰ পাৰে নে? আসামত চকাৰী চাকৰি কাক কলেজৰ বৃষ্টি বেলিকা, আৰু কলিকতালৈ আহিলে কলিকতাত অসমীয়া বুলি দাবি কৰিষৰ খেৰিকা আৰু মাৰ খেণিকা বঙ্গলা ভাষা তেওলোকৰ মাতৃভাষা বুলি কওঁত অসমীয়” তেও হয় নে? তেওঁলোকক অচল অসমীয়াই মিছিলে দে? এই অসমীয়াজনৰ চিঠি বা প্ৰবন্ধটো বিদ্যানিখিয়ে অসমীষা দ্ৰলোকপৰা পোৱা চিঠি বোলাত বিলিধিৰ আৰু তেওঁৰ বুকুৰ টেঙৰাশিৰ বাহিৰে আন একো বুলি আমি বুজা নাই। আৰ সেইদেখি তাৰ মুল ফুটুকাৰ ফেন সোপা। বিদ্যানিধিৰ কোলাত উঠি “খাসী” কাৰতৰ সৰাহুত মহা “সামী অস্ত্ৰ লোক" জলে ডেঙৰ চিঠিত অসমীয়া মাহেকীয়া কাৰৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰোতে লেখিছে-“ডিব্ৰুগৰিয়ালী মাহিলী আলোচনী, কলিকতানী বাহী” ইত্যাদি। আমি 'দ্ৰলোকৰ লিঙ্গজ্ঞান প্ৰখৰ হোৱা দেখি সন্তোষ পাইছো। ভেবে। বিদ্যানিধিৰে সৈতে যেনেকৈ পুং ক্লীং পুৰস্তু হল আদিত যোগ দিয়ে, এনে নোহোৱাটোৱেই হে আচৰিত। আসামী লোকৰ চিঠিখনত নানা কৰা আৰু বৰ চোক আছে; পঢ়িলে মত খেলায় এ he has got his own ase to grind also আখাং 'অসমীয়া ভাষা আৰু কলকায় বিয়ে বাইকৈ ৰাহীৰ যি তেওঁৰ জীৱ আৰ। কাৰ পোটক জেও বিদ্যানিধিৰ লগতে লগ লাগি তুলিৰলৈ গৈছে। তেওঁৰ চিঠিখনত নতুল মোকা” বা “চাদা-পাতৰ নিচিনা ইমান চোৰু , যে ফিনিধিয়েই এত অলপ “চুপ আৰু খয়েৰ দি তাৰ চোৰু কলাই নিবলৈ চেষ্টা কৰিছে পত্ৰলেখক হয় না। বিয়েৰ আলোচনা কনি। ও বাৰে বাৰে অণুক্তি ও জীৱতাৰ লোৰে পড়িয়াছেন। আগামী ও আলাদা ভাষা এক বলি আৰ না বলি, সংস্কৃত ভাষাৰ বিৰতনে কোন না কোন দিকে চলিয়া গাহা বুঝাশ হইছে।
পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৯৫৬
অৱয়ব