আহিল, ১৮৩৩। গিলট আৰু আধাকটা। ৪৬ খেল দেখুৱাই এখিকি এপিকি লৈ গধুলি তাৰ ওচৰলৈ উলটি আহিষ লাগে বুলি পঠিয়াই দিয়ে। যিকিটাই শিবিৰ কম আসে সিগুৰু সি এনেদৰে কোবাই যে গোটেই গাৱত সিহতৰ চিঞৰে সৰল অগাই দিয়ে। আখাটা গাঁৱৰ যি ফালে আছিল সেই ফালে আৰ ওচৰত এল বয়সীয়া ৰাজবিষগাও আছিল। তেওঁ মেনে শ-খাৰত লী, তেলে দুলীৰ সহায় আৰু দুৰ যমও আছিল। লৰাৰোৰ কালো-কাটোনে তেওঁৰ মন অস্থিৰ কৰি তুলিলে। তেওঁ আৰাকাৰ আৰলৈ জাহি কলেহি,-ই যদি লৰাৰোৰ এইদৰে নাৰ ফিল কৰ, মই তাই নেৰিম; তোকে সিহতৰ দৰে কৱাম।” সেই দিনাৰপৰা লৰাবোৰে বৰকৈ নকশা হল হয়, কিন্তু এখাটাই সিং ও মালাৰক তলা দিছিল। নাৰ খাই দিলে মাৰকিল চাৰ হয় বাবে এ হে সিহতে দিবলৈ এৰিলে। হাকিমৰ ওচৰত যে গোৰ দিব লাখে এই কথাৰ সিইতে ভুকে নাপায়। এশিকি এশিক আৰি ৰাধাকটা যিব পাৰিলে ৰটোৱে পতি পূৰা গধুলি এডোখৰ এডোখৰ কলা বাহী ক খামলৈ, চিৰলী টি হবোৰা দিয়া কাপোৰ পিবিলৈ আৰু অবোৰৰ লগত খেৰে ফলে শুৰলৈ পায়। খাোলি এটাও অবোৰৰ এগত লৰাৰোৰ মূৰাই দুৱাৰ সচাৰকাঠিন্যৰি আখাকটাই নিজৰ খোটালি ভাৰ ৰটো ৰিপথাৰ ফালে ৰাফি শুই থাকে। পাছে বিষাৰূপে গৰালটোত এই কমি হৈ কোল খাগিলে জাঘাটাই লাহেকৈ উঠি হা চাবুক এডজি লৈ গৰালৰ দুৱাৰ মেলি এক্ষৰত যাকে পায় তাকে সাপে কাৰোপ কৰ কোৰাৰলৈ ধৰে। দিনৰ দিনটো ঘূৰিপকি লৰাবোৰে বি পইচা নে এখাটাই কাৰে লকৈ পেটতাই গত মাই দুটকা দ ন দিনে দিনে ৰাহি কৰি পৰিছিল।সিফিলে দিনে মদ নাখানে হোে গৰমূৰ কামোৰে আৰু যাৰকৈ মশ খায় যে ভাৰ গাত নাফে। লখিনিৰ মা মিনুল নামে এতি এল আঁতৰা ৰা এটাও জালি। গৰু দেখিলে আছে ১ - — — — — — — —
- আমাৰ দেশৰ খয়ালোৰে সেৱৰক কৰি খোৱাৰ
এটা উলিয়া।
