দ, ১৮৬০।] ৪৪ ইয়াৰ নিয়া কোন? মই চাৰি এটত চাৰি প্ৰকাৰ কথা শুনিলে; এতি কোনটো কা পালন কৰে? পিয়াহত প্ৰাণ ওষ্ঠাগত; সুতং ইয়াৰ প্ৰতিকাৰৰ অৰ্থে কোনো এটা কাৰ্থ কৰিব লাগিব। যদি এই এই পানী খাও, তেনেহলে বিলেতে এই মূখনৰ এশ নষ্ট কৰি লাগি। উঃ! পিয়াহও প্ৰাণেই যাওক তথাপি মই এই কৰিব নোৱাৰে। ি তৃতীয় খাট পানী খাওঁ, তেনেহলে অগম্যাগমন পাপত লিপ্ত থৰ লাগি; ইও নোৰ পক্ষে অসম্ভৱ। আৰু দি দ্বিতীয় খাটত পানী খাও", আনে হলে যৱনৰ হাতে গোমাংস খাব লাগিব। পৱিত্ৰ আৰ্যজঙ্গি পৰে ইয়াকৈ ঘৃণিত কাৰ্য আৰু কি? বৰং আপ যোৱা খাল, তথাপি বামুণ ব এই কাৰ্য কৰা একেবাৰেই অসম্ভব। প্ৰথম বাটত পানী খালে পান কৰিব লাগিৰ। ইও এৰ সামন্ত পাপৰ কাম মহয়। কিন্তু মই ইয়াকো শুনিছে যে ঔষধ বুলি মুৰাপান কৰিব পাৰি; এনে কি খাতে উন নিমিত্তে সুৰাপান দূষণীয় নহয় বুলি লিখিছে। বিশেষতঃ মই চাৰি খাট বিচাৰি একাৰ পাপৰ দৃশ্য দেখিলে, তাৰ মাজত সুৰাপানেই কু পাপৰ কাৰ্য বুলি ৰোধ হয়। সি বি হওক এণি ৰাৰ নিমিত্তে অগত্যা মই এই কাৰ্য কষি। ইয়াৰ বাবে অদৃষ্টত হব লগীয়া গাছেও। ইয়াকে কি কৰি তেওঁ এষ ব্যাটলৈ গৈ সেই পূৰ্বোক্ত লুৰৰ গায় কৰি কলে; “এই গিয়হৰ নিমিত্তে অগত্যা সুৰাপাৰ কৰি; তুমি মোৰু সো- কালে মদ দিয়া।” | বামুণৰ কথা শুনি ৰীয়ে মুখেৰে মলিকে পাত্ৰত মদ চালি যখন হাত দিলে। ৰামুতে পাত্ৰত এক গোইনি এ খাল। তাকে দেখি সুৰীটোৱে আৰু এটি ক্ষণ বামুণৰ তত দিয়া নিয়া উপাতৰপৰা হায় সাৰিবৰ কাৰণে যাণে সেই খাও খণে। এল পাপাই নহে লাহে পুৰ দেৰীয়ে নিজ মাতা শক্তি লেৰে ৰাৰ শফি আক্ৰমণ বাত, সৰ পাতে খাৰূণ ভিহিত বিচেলা শু হৈ পৰিল, কি কি , মালা একাৰ নাৰ খং বিয়ে তেওৰ মত মাই লৈ এৰিলে; আকাশত তেওঁৰ পৱিত্ৰ আত্মা এলো খুগীয় ক্ষত পৰিত কৰি হে ৰ সেই ৰীৰ ওচৰৰপৰা বিজয় ৰ ললৈ।
