জ্ঞাব্দ, ১৮০৩। ] গুৰু-চনিৰ। -- সেৱন কৰিবলৈ হক, অনি কোনো ঔষণে আষোগ্য কৰিব নোৱাৰে। ফুসী- গছ কই সাকৈ আঁতাই ৰাখি দিবা নিশি নাম লোৱ, সপতে ফলগে কৰিবলৈ পোৱা হব। আতৈয়ে ৰাৰ শিৰোগত কৰি তুলসীৰ গুৰিত প্ৰতিদিন নাম লবলৈ আৰপ্ত কৰিলে, কে জয়ে শ , বহ সঙ্গী গণ লাগিল। কিছুদিন পিছত ৰদেৱে এদিন ৰিলা কৰিলে অতৈ নামৰ মই কেনে? তুলসীৰৰে কৰে বাপ! তাতে হাতে ফল পোৱা হৈছে। ভদৰ গতৈয়ে চাল সিদ্ধ কৰিবৰ লিমিতে স্নান কৰিলে যোৱাত বৈকুণ্ঠৰপৰা বিমান আহি লৈ গল। সগৰ কসকলে বিচাৰি নাপাই গুৰুত্ব নাই। আৰু এদিন বুঢ়ী কীসকলে নাম লৰ নিমিত্তে আহিছে, বটত হাখিয়া দলৈয়ে লগ পাই সুধিলে, কনী সকল কলৈ যোৱা হৈছে। ৰাসকলে উত্তৰ দিলে গুমে চৌ প্ৰস পাতিছে, অলৈ নাম শষলৈ যোৱা হয়। দলৈয়ে উপহাস কৰি কলে নাম ললে কি হব; বুটীসকলে ফলে, মৃত দেহত জীৱ সঞ্চাৰ হয়, আৰু ৰে মুক্তি পান্তু। তেতে আমাৰ মৰা শট জীয়াই দিয়াচোন, মহলে না লবলৈ বাৰ নোৱাৰিষা। ভনীসকলে উপায়ৰহিত হৈ মৰা গৰুটি মাজত ৰাখি উচ্চৰৱে নাম গালৈ আৰ কৰিলে, নুি খেলি অতি বৰ্গ ভাৱে নাম লৈ থকাত গফট উঠি মলমূত্ৰ ত্যাগ কৰি তিনি কামোৰাৰ এই আকৌ মৃত্যু হল। হাৰি লৈ নামৰ মহিমা দেখি আচৰিত হৈ সুনীসকলক ৰতে পৰি প্ৰণাম কৰি বিদায় দিয়ে। উচিত সয়ত নামত উপস্থিত হৰ লোৱাৰ কাৰণ নোগাত ওপৰত কোৱা কাৰণে বেশি হল বুলি নাইনে। গুগলে শুনি মত হই বিষাক্ত উপস্থিত হৈ কৈছে আনে নামৰ পৰীক্ষা কৰে সি পৃষ্ণ কথা; ঋই বংশে আষাৰু পৰীক্ষা কৰে। আৰু এদিন বংশৰ দুইজন লোকক চাউলড়। মোস কৰিবলৈ দিয়াত এলে আগতে জোন কৰিলে আনমনে কৰি ভোজন কৰিলে। লাক্ষাতত কোন কৰা ৰিলে, তুমিনে। জিৰালত হাৰ নকৰিলা? তেঁ উষ্ণ দিলে আপুলি হলো শী; আপোনাৰু ৰিৰ মই নাই। যে কত ৰ মধ্যে খালে, আ খ মন িবিৰ পাই কেমেৰাগলে গিল; তেতিয়া ফেবি গা
