এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
৪১৭ ০১৭ দেবযানী। মুক্তা মোক ফুৰাই কি কৰা পৰি। মৃত্যুতে অধিক কষ্ট দিক আনে। ভোমাৰ দিছে শো। এ হে। ঋষি! হে প্ৰাণপ্ৰিয়! সেৱষানী দুখুনীক নেঠেশিৰা পদে। জাসী হৈ সেৰিৰ চৰ; আচৰি একত্ৰে এ এম পদ সহধৰিণী; না সুতি হৰি যি তোমৰ মিল। জগত, জাগ লৈ তাৰ নিজৰু মানিম থা, সুৰাগিণী; গুণাত কৰিম সহায় হৈ পৰিনী; জন্মৰ পুত মিলাই ভকতি এ তোষাৰে সইতে, বিলোপ পৃথক সত্বা, সাধিন ঈশ্বৰ প্ৰতি; ক্ষুদ্ৰ নদী ব্ৰহ্মপুতে কৰি আৰিলোপৰ ৰা বৈ তিনি সংসাৰ। সিফাৰণে হেৰনুশোভন। নিপানী মোক কৰি পাৰ না। মাৰ কাদিতে বলে ঘোৰে। বিনোদ বিত মাসিমা লোক হে। ভূৰি আখি আৰ। বিকে মুসা বলে নি? আমিনে কাল মুখত বলে। অনুমতি ও বিশাল ছি। আশীৰা , শিকি যেন নপৰশে মেৰু প্ৰত বিবাহতি কৰে।
