এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
৪ ) { ব। ১ম সং। সচিতীয়া ধন। সি কাৰণে ৰিয়ত, পৰিত্যাগি সঙ্কোচ সংশ, পাৰিছে ভোলাক-কৰি মন্ত্ৰ উচ্চাৰণ বোৰ বিধানে মোক বিয়ে ঋষিবৰ। সাপীয় এয়া কাৰ মোৰু তে।
- শুক্ৰাচাৰ্য আৰু পুজনীয় মোৰ;
ফক তুমি পূৰীয়া সেই মোৰ; গান গৱৰ প্ৰাণাধিকা তুমি, পুত্ৰী গমঞ্চত মোৰ তপিণী সমান; সহয় বুগুত কৰা ইহ এবাৰ। নি। তন্ত্ৰে। হনে বিদায় ভাতৃক, বা নিত বৰ, শোকাতু নক অননী। দেখিলে। সপোন, পুত্ৰ বিহে শোকাকুলা দুখুৰী অনী মোৰ। সেৱালী- অশাফ। না পান। ভ্ৰাতৃ- নহয় তোমা। সন্তান মোৰোৱা তুমি আৰুৰ মোৰ। পি ও পৌত্ৰ তুৰি, আখোন সিহেতু পুনীম তুমি যোৰ। কৰিছিল নে বিনা এতে তোমাক কি , পিতৃৰ কাৰ সৰু মাগি কি কালে তোমাক; সেই দিন ধৰি ৰা ৰেনী ভোলাৰে হে কম। নৃত্যগীতে কৰি বিলোল সেৰি মই আসে বাৰে পাখিলে তোমাৰ প্ৰতি তোৰ বিৰ বিৰে নাইলে একো কাৰ। শ্ৰী গু লোকে। এনে
