এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
| ৪১৪ 31 বহী। যে, ১০ংখা। সতি; বায়ু নিল বিলায়; পুলি খিৰিৰ তাৰেৰে বুঝি খৰি ৰে সামলান। যৰ সৰগৰ সোপাল; -গৌধ্যে পোৱালিৰিণ। ৰূপ ধৰি ফুৰা পৰা। কিন্তু, কি কাব্য কথোৰ সৰ এৰোৱা দুষ্কৰ। এৰি ৰুননী আছো ৰকাশ; ৰাতি বশে আকুল; লাল আEেধ্যয়ন কৰি সমাপন কট তিৰ ৰ। কৰ্তব্য অন সালে সম্পানি কৰ্তব্য আজি ৰাৰ খোলে সেইদেখি। আশীৰ্বালি মেয়ে কৰি বিদ্যা বাৰ শিৰক মেলানি দিলে। তোমাৰ কাষত পলি মেলানি, যাৰ পাৰে যিশক আজি মুলোচলী। লেবানী। এছ এটি নিৰে মোৰ তোমাৰ কাত-দিৰ পৌ তুমি তুল শীল বিষাৰে খণ্ডিত, শৰ নম তাৰে অলঙ্কত পু। মহৰি অৰাি পিতৃৰ পূজিত। বৃহস্পতি খনক তোমাৰ সিময়ে পুষ্টি যোৰ। কৃষি লজি বি তুমি, স্বজ্ঞানে পুত কলেৱৰ। আছে যোব অতি ক্ষুন্ত এটি নিবেদন, না সো সাৱধাৰে- যি দি আছিলা তুমি জানে আমা, এ মন অভ্ৰ ফুকোমল গুগল স, কেমন হল সেই মেনে