শাওণ, ১৮৩৩] লোকেন্দ্ৰ বৰুৱাৰ মধ্যলীলা। ৩৯৯ খবৰটো এই যে, শগুণবাহী নৌকাৰ সৌন্দৰ এr নোম এ একৱাই তেওঁৰ জীয়ৰু শৰীক কলিকাত লেখা-পঢ়া সিকি কান এমন তোকে এৱালৈ বিয়া দিবৰ এন্ধাৰ কৰি মূখ পটিমাইছে। মৌজাৰ চকী, শেখৰী বশী। মেলচত্ৰ শিৰা ৰাৰ , লেশ্বৰী লিয়াইজেৰি পৰীক্ষাত উঠা বৰুৱাৰ ঘৰৰ জীয়ৰী। জোকো আইৰ এক্ষেপেতে সী সতী দুই লা; আৰু পৰি আহিল বৰুৱাৰ ৰেৰে সৈতে টুঙ্গি। এইদেখি কেন বাৰ আলি জোকোলায়ে কলিকতাত থাকোতে শুনিছিল, যে বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা কল কৰ হ ড় যিনি। প ল পা না বলা পাত"কৈ ৰাি“দুখানা পাৰ” কে “একখানা পাত” কৈ সৰ। তোকোলয়ে শুভঃ পা” কৰিয়ে গে; তেনেহলে তেওঁৰো গৰ সৰিখৰ কাৰণ নাই। বিশেষকৈ আসামত “একলা পাই এশিত “তিমখানাৰ সমান; কাৰণ, এইটো চাষ লাগে যে সাত গুণ বিনটা পৰীত তাই ৰা কেইটা দৰা পোৱা যায়। আৰু পাত বিচাৰি চালেও পোৱা যায়, সে জন্যই ক্লফ জোৱাই নাই আৰীৰ লগত নেমন্তক মণি যৌধু নিল। মোমলমই তাকে মিছিল আই পাই কশেৰীৰ লগত আগ পঞ্চ কেমুঞ্জ কেক লিলিষৰ বিৰু কাৰণ কি আছে? সেইদেখি দূৰ বু েেেক লোমত যোগাৰলৈ গলি দি নিয়ে যে বিয়াৰ “ »াৰ উপৰি • টকা নগদ তেওঁৰু কে বিলেছে তেওঁ নোলনন্দিনী পাণিগ্ৰহণ কৰি। কালয় নোম। পূঙ্গে? লাই তুমি গাৰ লা , নে সিনাই মাৰ গাখীৰত-ৰ হেৰা। সেইদেখি ৰ সে যৰ এই পাত শ কৰিবলৈ যায়। একে শ শিখায় দোলে তোকে এত মাৰি হৈ বিয়াৰ দিনৰ কৰি গোলে সমাচাৰ পঠিয়ালে। ইয়াৰ ভিতৰতে আমাৰ তোলে একাই কি কৰিলে কৰিলে। তেওঁ হাত তুলাপাত আৰু পেলি ৈ
