ধাহী। ( সং। সভা পবিৰ কৰি চিত। কলিল বিশোহন শৰ চৰি। কৃষ্ণ শঙ্কৰ কিঞ্জিতেকো মাহি ভেদ। দুয়ে কথা কৰে পাতৰ ৰু দে। ভূষণ। শৰ মাধৱ কিয়, শঙ্কৰৰ নাতি সুজন, পোপল আতা প্ৰভৃতি শুভ্ৰ ও পৰ হৈ বহুদিনৰ পাছত ভালেমান ব্ৰাহ্মণ আচাৰ্যই সত্ৰ পাতিছিল। এই কথা নুই কৰিব নোৰি, সন্ত আখ্যাগকত্ত ভালকৈ লিখা আছে। | চৈতন্যপৰা শঙ্কৰ, কি আমোদৰ, কি হৰিৱে কোনেও ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰা নালি। চৈতন্থৰ ধৰ্ম আৰু এওঁলোকৰ প্ৰচাৰিত ধৰ্ম্ম একে যেন দেখাগলেও দুয়োৰে ভিতৰত বিশেষ মৌলিক পাৰ্থক্য (Fundamental difference) আছে; (১) সেইবিলাক বহলাই লিখিবলৈ শলে প্ৰবন্ধৰ আকাৰ বৰ বৃহৎ হব। (১) এই মৌলিক পাৰ্থক্য বিৱ অলপ উল্লেখ কৰা যায়। কাশ্য সখ বাৎসল্য আৰ যে শৃঙ্গা। চাৰি চাৰে চাৰি বিধ তুলে লাগান। নিজ নিজ গুনে মনে শ্ৰেষ্ঠ কবি মানে। নিজ ভাৱ কৰে মুখ দিনে। হইয়া লি বিতাৰ যদি কৰি। লৰ ৰস হইতে স্থানে অধিক মধুৰী। এৰ ধুল কহি ভাৰ নাম। কীয় পg ৰূপে বিবিধ সংস্থান। পীয় ভাবে অভি বলে ইল্লাল। ঐ বিমাহৰ অৱ ৰাহি বাস ধুগণ এইজৰ নিৰি। ভাৰ মধ্যে বাবাৰ ভাবে এটি। এ বিল ভাৰ প্ৰে সৰে। মাধুৰফুল আৰ কাৰণ অতএব নেই বাণিৰি কৰি। লাবিতে শি থাগোঁৰি। গতি।
