৩। 1 ৪ে, ১৮।] পুৰণি কালা কি। বৰ্ণিত আৰু এটা এত দিয়া হ'ল। ইশৰ মোৰ এ ৮ বড় যে- ১। মহাৰৰ মা ফানি নয় ওহি। যোৰাসৰ ৰচিত গৰৰ এ এ। কৰি এৰি নোৱাৰি। অসমৰ যি অংশৰ যি পৰি নাম বিয়া হৈ গা ভুল নাই। আগৰ দিনত শৰেৰে কাৰ কৰি পৰিছিল। লাটি অন আৰু পানসী নিউৰু সৰ যু। ইহা অত অনে অস্ত্ৰ শিৰি শেষত শিা বলে ইএ এ সি কৱচ দেত্যসকল মন কৰিবলৈ পঠিয়ায়। গানে গোনতে নিৰাত ৰাৰ ৰাজ্যলৈ গৈ তেওলোকক পৰাম কৰিাজ্যত শান্তি স্থাপন কৰি অমৰাৱতী। উভতি যাওঁতে ব্যাট হিৰণ্যৰ নাৰৰে কাচাৰী বা খাকাশচাৰী নৰে এখন পাই, সেই নগৰ আৰণ কৰাত, পুৰীৰ কেতিয়াবা মাটিত পৰে, কেতিয়াবা ওপৰলৈ উঠে, কেতিয়াবা বেক হৈ ৰে, কেভিাব বা পানীত পৰে। এই দৰে হৈ হৈ শেন শোৰ শৰ যুক্ত টি ভি হৈ মাটিত পৰি পল। অনেক কে সাৰণি হৈ যোৱা মাতলিয়ে এই হিৰণ্যপুৰ ব্ৰহ্মই সেই দৈত্যসকলৰ নিমিকেই নিৰ্মাণ কৰিছিল বুলি ৪াই দিছিল (মহাকাৰ বাপ, ১৬৭ পৰা ১৭২ আখ্যা)। এই বৰ্ণনা ঘটনাটি পোনতে সাধু বুলি উৰাই নিবলৈহে ম হয়; কি ইয়াৰ এটি শও এৰিৰ সাধ্য নাই। এটি শ এৰিলেই মত পৰি মিছণীয়। পুলি বেদব্যাসক দৃষিৰ লাগিব। এই হিৰণ্যপুৰেই এতিয়াৰ ভিৰপূৰ মুখত পৰি পৰি ৰিপুৰৰপৰা ব্ৰিা- পুৰ, হ্ৰিণাপুৰৰপৰ। ডিলাপৰ বা ভিৰপূৰ মম হৈছে। সিয়াই ফ সফল। স্বৰ্গৰ ফালে অহাখিল নাম কৰাৰ ঠাইত কোচ আৰু ৰাৰলৈ যোৱাৰিাকৰ নাম কাছাৰী হত। ইবিলাকৰ ৰাজ্য কাছাৰ পৰা জিমপূৰেদি ধনশিৰী নৈলৈকে বিকৃ; অসকলেও থমতে অসমলৈ আহি এগুলো এই ঠাই cot a fan ( History of Assam by W. Gait, Chapter X), et ডিনাৰ কাৰ পথত হয় কাৰ পৰ্বতৰ পূৰে বহুত দূৰৈ পিত
