স্বা। ( ২ ব, এ সংখ্যা। পাগঙ্গোঙ্গী গৰু পক্ষীকি একা ঠাইলৈ যায়। তা। ৱোইৰ নায়ক মানু নোপোৱাৰ বাৰ ৰাজ্য ৭৪ পাতাল সাতৰ ৰাজধানী জোগৱতী পূৰীলৈ গৈ তাতে নেই।বৰ কৰে যে উদ্যোগপৰ্ব ৯৭, ৯৮, ৯৯, ••• ১৯ একি ১০ আ}। এখন সেই বৰুপুৰীলৈ গৈ পিছত নালোক, তাৰ পি নিকট সৈকলৰ ৰা, তাৰ পিছত গৰু সকলৰ ৰাসৰ ঠাই, আৰু বিহু ৰালৈ আ:। এ এম ৰায় মুতে না যায়, নগা পৰ্যন্ত পুষ্টি পূৰ ফালে কোনো ঠাইত বণপুৰী, পিত নাগাল ৰা নগা পত। তাৰ পিছ নিষাত কবচ সকলৰ ৰা কাৰ পদত। তাৰ পিচ গল বাসস্থান গাৰো পৰ্মত। কাছাৰ পসৰ্গ আৰু গায়ে গা মতে গীয়া আৰু চীয়া পটো বাদ পৰে; কি এই ৭ খাপাত কৰি মানুহ নিয়া ৰীতিটিয়ে প্ৰমাণ ৰে যে গ পশৰ এই গতিতে খাল আছিল; এই হেতুৱেই কাৰ পাৰ নামৰ গোৱা পৰ্মৰে মাৰৰ সময়ত একে না। সৰু সৰ দিকে বসাত। সাতৰ ৰাজধানী ভোগৱা পৰী, পালী গা দেশ হৈৰ কাষতে হোৱাৰ সৰ। ভোগৱতী সৈন, মাশী জালালা চাই তা হ লাগে। সেই ফালে চুমা নৈয়েই ডাঙৰ আৰু গুলিয়ে বলেছিতে খোৱা লোৱায়েক ভেগৱতী পুৰীহে লোৱাৰপৰা হয়, চুৰায়েই ভোগৱতী ৰৈ আৰু ইয়াৰ কাৰ কোনো ইগ গেল পুৰী। ৰাৱণে দিতি ফুৰা ঠাইবিলাক ও আনা যায় গোষ্ঠী পূৰ মৰিপুৰৰ গমে (উষা ২৩ )। সেই সময়ত গা মণি ৰ বুলিলে একেবাৰে কাণলৈকে যে এলে এ; কাৰ তে সাগৰৰ বাহিৰেই, কিয়নো সাগৰৰ কক্ষ থে; হিলৰে বিগ সেই ৰ শ খাৰ সৰ। নেলে সমুদ্ৰ পাপ মণিলৈকে এখলৰ মই সাল। এস এ ২ পুৰি মালিক দিল থিৰ কৰা হৈ যেন পাৰুলৰ মাত একো পা পায়; তেও আৰতৰ নিগাৰ লাৰি ৰুে গলিয়ে এই পৰ্যন্ত নাৰি
