পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৭৩৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

বৰবৰুৱাৰ খেদ। ২৮১ লগালে। মন্তুক মই; বিধিৰ বিপাকে সিয়ো উলটি লাগিল! পকা ভীমকল থেকে বাদুলি যিমতে থাকে গুল-মুৰে, । সেইমতে দেখে মূৰগোট মোৰ! 'হায়ৰে যেতি" কালিন্দীৰ ঘাটে বাৰিপুৰ্ণ মাটিৰ কলহ ব্ৰানা মা; অথবা, ষিত পূজটি ভালে অস্ত্ৰ উলি দীপিতে কৌতুহলে; খবি শুভ মুৰাই তৈয়াই ডিঠে মম খন্ধোপৰি তখ। হেৰিছে ওলোটা সব; ওগোটা আঝা; ওগোটা পাপ ৰা; নৰ পশু উলট চলিছে। মুৰে ভৰি কাঢ়িছে জগৎ। লোটা বাটি শোৱাপাটা চকি মেঙ্ক আদি উভতি তিষ্ঠিত্নে হেউহুতি ওমে চিত্ৰপট ঘৰৰ বেৰত উদ্ধমুল অংশাখা প্ৰায়। সন্তক দেখিছো দুষ্ট, দুজন সন্তৰ প্ৰকৃতি; এক শতুক ধেন, “তু বা ধূল! দুখৰ উপৰি দুধ,—“বাহী মোৰ উভতি ৰাক্সিছে। দুৰ্ঘোৰ বিপদ! জানো মিলল এলয়? উদি জানো শপ্ত মন্ত্ৰও আকাশে, সপত সাগৰ যি পৃথিবী ধ্বংসিবে? ভাৰ্কিন প্ৰেতিনী ফিৰা নাচিয়ে হাওৰে দেখি লয়াগমন। কোৱা সকাল? নোৱাৰে। বিৰাৰ মূৰ ঘূৰিছে প্ৰচও। ছিলে, সভাসদ ওনা, মুখত একালে। নিল্লাসমে, 'কপোত কপোতীযথা উs বু জালে গোপাৰ তীৰে মীৰৱ।” নালি কাকত হাতে, নাস্থি খাপ