কথোপকথন। নোইছিল। ৰ ৰ, পৰণ্ড, মেলত বা সমাজত, কত লোেকৰ মুখে ঈশ্ব বা অসূয়াৰ কথা শোলাইলি। ই য়াই তেওঁলোকৰ পবিত্ৰ এক কলুষিত কৰিব নোৱাৰিছিল; তেওঁলোকৰ ঘৰৰ শান্তি বিনাশ কৰি যোৱা ৰিছিল। ৰ ফাললৈকে তেওঁলোক হয়ে মিলা-প্ৰতিৰে আছিল। খো কানত ৰা আৰু পিক বা কমে যৰ সাৱান হোৱা উচিত। তেনেকুৱা কথাও ভাঙৰ বিপ লুকাই থাকে। এখা, এনেকুৱা এটা ঢোকা কড় যে ইয়াক এৰিৰ শত আঘাত লগাকৈ লিপে কৰিব নোৱাৰি। এতি সাৱধানে কাড় মাৰিলে মি কোনো মানুহৰ গাত লাগি, ডি এণীৰ গত বিৰি। সেয়ে শক্ৰতা আৰু মনোমালিন্যৰ কাৰণ ৰ। যি টেটায় (wit) হব খুৰি তেওঁৰ শত্ৰু ৰাচুৰৰ গাৰ যত্ন টুটিযৰ খুৰ সাৱ। এই পৃথিবী সৰ্বী মানুষ পোৱা টান। প্ৰত্যেক মানুহৰে কিমান বিশেষ আৰু দুৰ্বলতা আছে। কি সেইবিলাক অৰ স্বভাৱৰ এটা অংশ। পিছে তাৰ সেই বিশেষত্ব বা দুৰ্বলতাৰ বিষয়ে ভাৰু ঠাট্টা বিদ্ৰুপ কৰিলে, তাৰ হয় নি কাত কৰা হয়। অকামিল গপত সময় ফটালে যই মূলীয়া সময়ৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। মানুৰীৰত এনে কৰিব লগীয়া কৰি আছ। সাৰ যৌন বুদ্ধি বা জেল চাই সকলোৰেই নিৰ কৰ্য ৰা উচিত। এলোৱা নাই নিত। বশতঃ একামিল পপত সময় নিষা। অলী মানুহে অলপ সমকো জবাব যাবলৈ নিদিয়ে। আমাৰ দেশৰ জিভাবিলাকে প্ৰায়ই অকামিলগণও সময় নিয়াৰ। শ্ৰীবিক্ষাৰ অভাৱত এনেকুৱা হয়। এই সময়ে গুল লিখা মেলে, নাটোচাৰ গীয়া। লৰাই লৰাই কথা পাতে কথায় পতি ফল। তাই তিগই কাপতে কাৰ নাই। চেকাই ডেকাই বা পাতে গতিতে। বুঢ়াই বুঢ়াই কপাতে পৰি।” গোপন যিশিক্ষাৰ লগনে এ গণি নয়। যদি পাৰি পিকি গলে আমি সলো সমাজে শীত বৰ পৰি। এতে অনেক আলী আৰু চিন্তাশীল সাধু জেৰ এই এই মুকু
পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৭৩৩
অৱয়ব