পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৭২৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

ছাগ, ১৮৬৩। পুণি সাত ভুমুকি। আনে। ক্ষেত্ৰসম নামৰে ৰিৰ এখন এতিয়ালৈকে আলি, ইংৰা সফলে সেইখন পাইছিল হি, ডাঙৰ পুকাগাৰ ৰা থোয়া-চাওত বিচাৰিলে কিনি এতিয়াও তাৰু পোৱা যাব পাৰে। এইক্ষেত্ৰসম মখেই না খায়, ডিব্ৰুগড় আৰু শিৱসাগৰৰ কিছু ভাগেই উত্ত। আগৰ দিনৰ অল ভূৰিবৰণেই যে আমি এলে নয়, ছুটিও আলি। ইংৰাজসকলে এই দূচিও পাইছে; কিন্তু এই মানচিত্ৰ কিমান মিৰ পুৰণি আৰু হিন্দুৰেই নে আম কেনো জাতিৰ মাৰি ইয়াৰ গৱে পোৱা নাই। এইখন চিত্ৰৰ মতে অসমৰ নাৰ ৰোস (Sketch of the Singhrhos or the kakhyeans of Burmah; by W. Ridsdale, page 36)। ব্ৰহ্মলেও একফশষ্ট কৰিয়েই অসমৰু স্বৰ্গ বুলি কৈয়ে আছে;- যামালৰ মতে অসমৰ ৰাষ নাটক। ইয়াতকৈ বেছি প্ৰমাণ লাগে নে? ইয়াত কৈ বেছি এষাণ কি? এই খুনী অসমৰে এছোৱা , এছোৱা উকুক। | আয়ে কোৱা হৈছে যে পাতালে অমতে। সকলোৰে নিৰ ধাৰণা যে পাতা পৃথিবীৰ তলত। আজিকালি কোনো কোনো শিক্ষিত লোকে পৃথিবীৰ চাৰিও ফালে শূকে দেৰি আমেৰিকাকে পাজাল বুলি ৰে। এই দুটা খাৰণাগেই ভুল। পাতাল গুলত জেনিখ আৰু নাদিৰ (zenith and Nadir} এই ৱে নহয়, উনি এমনি ৰা উজান টা এই জ্ঞাত হে। পুৰ গাৰ উত্তৰৰুে উনি আৰু পশ্চিম আৰু গণিকে নামনি বোলে। গ্ৰীৰ শীৰ বিচাৰিবলৈ ধশি পিলে পঠিওৱা বাৰবিলাকক কৈ দিলি যে ৰাকীৰ ভোগৱতী পূৰীও সেই ফাই (ৰায়ণ কি্যিাকাণ্ড ৪১ সৰ্গ) বীৰৰ কথা মতেই অনা খায় পাতাল লিমিশে হে! আগৰ ঔৰাৱৰ জীয়েক উলুণী আৰু অৰ্জুনৰ পুত্ৰ ইৰাল কয়েকৰ ৰত নাগলোকতে আলি। অন অত শিক্ষা কৰিবলৈ ইন্দ্ৰপুৰীলৈ আহোতে পিতা দুপুৰীলৈ অহা বাতৰি পায়েই তেওঁ ৰেৰেণিকৈ আহি এন লেখা কৰি তেওঁৱেই এন আৰু উলুপীৰ পুত্ৰ বুলি চিনাকি দি সেৱা কৰা ৰ আগৰ ৰামৰ পৰিলত গুকে দেখি তেওঁ বৰ খোৰ পাম (শা- আৰ, অপ, ১১ এ)। বাৰানৰ পিছত ৰুগুল এই এত গা, জেলিয়া ৰাৰাৰে গো কৰিবলৈ যো নাই; পাৰ