পুৰণি অসমত ভুমুকি। এতিয়া হিৰালয়ৰ নো কোন ভাগ বগ ইয়াক উলিয়াৰলৈ বেছি খেপিয়া লালাগে। পঞ্চপাণ্ডৱৰ বনৰাসৰ কালত অন অস্ত্ৰ নি কৰিবলৈ লৈ ই-পুৰীত থাকোতে যুথিষ্টিৰাদি বাকি চাৰি ভাতৃ দৌপদীন সৈতে জাত বৰ্ষৰ সকলো তীৰ্থ ভ্ৰমণ কৰি শেহত অলক বিচাৰি গলৈকো যায়। বুধিষ্ঠিৰ ধোৱা বাটটি অলপ মন কি চালেই দেখা যায় ও অসৰ ওপৰত সীমা জিয়া ও গবেই নাম গ। যুধিষ্ঠিৰৰ তীৰ পৰ্যটনৰ বৃন্তটি ভাৰতৰ লগৰ ১৫ অধ্যাৰপৰা ১৬৩ আলালৈকে আছে। তেখসফল ফুৰা বহুত ঠাইৰ পুৰণি নাম লুপ্ত হৈ ম নাম হোৱাত জাক একে লাশৰে যত ঠাই খাত সকলে। ঠাইৰ চিন ধৰা অসহৱ; কিন্তু যিবিলাক ঠাইৰ নাম সলনি হোৱা মাই আৰ সকলোৰে অনা ওন প্ৰখ্যাত, সেইবিলাক নাম হায়েয নেই; সেইদেখি অচিনাকি ঠাইবিলাকৰ নাম ইয়াত এৰি দিয়াই যাব। মহাৰাজ যুধিষ্ঠিৰ হস্তিনাপুৰৰপৰা ৰা হৈ প্ৰথমে কাম্যানও গাকে, তাৰ পৰা নৈমিষাৰণ্যলৈ গৈ পাভিমুখে গৈ গৈ গোতীখ, এয়াগ, গৰু, খাদি তীৰ্থ ভ্ৰমণ কৰি পিছত হেমকুট বা ঋষত গত পায়। গত পৰ্বতৰ ওচৰতে নীত স্নান কৰি পিছুত কৌশিকী নদী পায়। ভাৰতৰ উদ্যোগ গৰ ১১১ অখ্যাত পপাৱা যায় যে যত পৰ্যন্ত সাগৰৰ সমীপত; সাগৰ যে সেই কাল দিনাজপুৰ আৰু পুৰ্ণিয়াৰ আধাআধিলৈকে বিস্তৃত আছিল আগেই দেখুওৱা হৈছে। তেনেহলে সাগৰ আৰু কৌশিকী শীৰ ওচৰৰ চিবিয়ে সৈতে নেপালৰ কিছু গৰে নাৰ ঋষভ পত। কৌশিকী শীত মা কৰি উপ পৰিলৈ গৈ গঙ্গাসাগৰমত মন কৰি গধুৰ পাৰেৰে লৈ কলিঙ্গ দেশ পায়। তাত বৈী লক্ষ্মী খাম কৰি মহেন্দ্ৰ পথ পশুৰামৰে সৈঙে দেখা কৰি ৰিা পৰ্ব্বও ঘুৰি গোগাষৰী নদী, যিড় দেশ, শখ তাৰ লিপ বি এম তখলে যায়; গতে , যা হয়, সাপ্ত সাত্যকি আৰু আন আন বুনিংৰীয়সকলৰে সৈতে গৈ যুধিৰিক দেখা কৰে।
পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৭১৭
অৱয়ব