বহাগ, ১৮৩১1] সম্পাঙ্ক কৰ চৰা। একাই তেওঁৰ কিতাপৰ ৮ পিঠিত লেখিছে- “এলে মা এক বুঢ়াৰ সহিত বলিতে পাৰি যে, বাঙ্গালা এবং আসামীয় এই উভয় কাৰৰ মূল ভিত্তি মাংস এক সংস্কৃত ভাষা। যাহোলিগেৰ আগমনে পুৰ্শে কামৰূপ যখন আধলিগেৰ আগলে সমুন্নত ছিল, ওংকালে এই প্ৰদেশে যে সংস্কৃত 'ৰাৰ চৰ্চা ছিল, ভবিষয়ে কাহাৰ সহে নাই। সেই সংত জাখা হইতে প্ৰথমে কে প্ৰাদেশিক ভাষা প্ৰচলিত হয়, সাধাৰণ যায় তাহাকে কামৰূপী ভাষা বলে। কাল সহকাৰে সেই কালী মাৰ গতি আখি এবং পাশ্ববৰ্তী আকা, উফল, মিৰি, মিমি, লাগা, খাসীয় ও পাৰো এত পাৰ্বত্য অনাৰ্থী জাতিৰ ৰাৰ সংমিশ্ৰনে বৰ্তমান সামী ভাষাৰ সৃষ্টি ও পৰি পঞ্জি হইয়াছে। পক্ষান্তৰে যে সময়ে পাল এবং কোচ ৰাজাৰা এসপেশে একা, ধিপত্য কৰিখেছিলেন, সে সময়ে ৰাভাষা বাঙ্গালা থাকাণ্ডে এবং উত্তৰ পূৰ্থ সাম সং এক ৰাজ্যভুক্ত থাকায় এতদ্দেশে বাংলা ভাষাৰ সৰি প্ৰচলন স্বাভাবিক এবং স্বতঃসিদ্ধ।" ইয়াৰ দ্বাৰাই তেওঁ কামৰূপ (আসাম) কামৰূপীয়া (অসমীয়া ভাষাৰ প্ৰাচীনতা আৰু অমীয় স্বীকাৰ কৰিছে আৰু পিছত কোচ পাল ৰজাৰ দিনত ভাত বগলা ভাষ। সোমোৱাটো বুলি কৈছে। আমি কওঁ তেনেহলে দেখো তেওঁৰ সৈতে আমাৰ মৰ সৰহ তাপ অমিল ওচিগেই; পিছত intruder | ভাষাই এতিয়াজামাৰ গুৱালপাৰ এৰি নিজৰ গেল উতি নেই তেওঁক আমি 'খোপ” কৰাই "হেওচেক" কৰি সৰ কৰিবিদায় দিব পাৰে। গ্ৰন্থকাৰে সৈতে আমাৰ বি এপ নিল পুলিহোতাক। উকিও। অসমত ৰাজত্ব কৰা পল ৰাসকল অসমীয়াৰ , তেওঁলোক - দেশীয় পাল ৰাৰ পাৰ ক্তি নাছিল। অসমৰ পল ৰজাসক অসমৰ ৰা, শাৰু বদলেৰ পাল ৰজা সম্পূৰ্ণ সুকীয়া। কোট ৰসকলৰঙ্গালী নয়, অসমীয়া; আৰু কোচবোৰ অসমীয়া; েেহলৈ “জোৰ-বাৰ-মলুক-ৰে যি লাগে কক। আৰু এটা কথা লেখকে লৈ কঢ়িছে, যে "কামৰূপে প্ৰচলি সংস্কৃত ভাষা হইতে প্ৰথমে যে প্ৰাদেশিক ৰ। প্ৰচলিত হয়, সাধাৰণ কথায় কি কম পী ভাষা বলে।' তোমালোকৰদেশ সেইদৰে পুৰপি প্ৰচলি সংস্কৃত ভাষ পৰ ওপোৱা বঙ্গভাষা চলি আছে, চল থাক, তাক কোনেলে আমাৰ সমনি- অসমলৈ টাৰি আনি আমাৰ গৰু বৰ খং ময়া অৰে সৈতে
