স্বাহী। (২য় বৰ, এই সংখ্যা। ৰাণী যেন বৰবৰুৱাণী আহিছে ইফালে। সুন্দৰ মুখনি যেন লখিমী প্ৰতি। লুকাও কৰিা মোৰ; নতু ডাবি খায়। পায়। সম্পাদকৰ চৰ। “অসাম, গোয়ালপাড়া এবং আসামী ভাষা।” এই মামৰ ২০+১ পিঠীয়া পুলিকা এখন আমাৰ হাতত পৰিছে। পুলি- কাখন “গোয়ালপাড়া হইতে প্ৰকাশিত।” প্ৰকাৰ নামৰ ঠাই- এনে এল শীল নাৰিয়ে অধিকাৰ কৰিছে। ভিতৰৰ লেখা পাঢ় অনুমান হয়, আত্মগোপন কৰি মাৰি-যুক্ত পুস্তিকা প্ৰকাশ কৰোতাজন অসমীয়াৰ অম্নবন্ত্ৰে প্ৰতিপালিত খালাম-প্ৰবাসী বাঙ্গালী, আৰু এই পুথিকা তেওঁৰ “হতাশৰ নিশ্বাস” “আসমকালৰ ৰাণী” আৰু “তুলসী তলৰ চিপ”। শাস্তুত আছে, শৰীৰে জৰীভূতে ৰাখিগ্ৰহে কলেবৰে ঔষধৰ আহৰী তোযুৎ বৈদ্যো লাৰায়ণণা হৰি।” সময় বুলি জাহ্নবী-অল আৰু নাৰায়ণত শৰণাপন্ন মহৈ কিয় তেওঁ সত্য চিৰাহী আৰু কাকতৰ শৰণাপন্ন হল কব নোৱাৰে। কিতাপখনত ভৰাই দিয়া কৰোৰ আজি ২০/২৫ বছৰ বাপি ইমানকৈ দুলা-পছলা কৰি আল কৰা হৈছে আৰু আহচেক আগেয়ে সেইবোৰ পাচত ভৰাই কল- এত এনেকৈ পেলোৱা হৈছিল, যেকোলাই আকৌ সেইবোৰ গোটাই ভিতৰ বুব বুলি আমি নাৰিছিলো। কিতাপখনৰ কাৰতে আছে ‘আসামী ৰাৰ উন্নতি সাধন উদ্দেশ্যেই হউক, এ জালী হতে পাৰ্থক্য ৰাৰ এভিপ্ৰায়েই হক্টক, গোয়ালপাড়া মিলায় খাসামী আৰ এটাৰ ও এফ এম এৰি এক জালাল উপস্থিত ইয়াছে।"ইয়াৰ লগতেৰাৰণৰ মাৰিবলৈকে হও, সীতা উদ্ধাৰ কৰিবলৈকে হক, ৰা মাছ শাৰিৰলৈকে ও বা পানী খেলা কৰিলৈকে ওই দুমাৰ কথা পলাই শিয়াতেও আমাৰ আন্দোলনৰ লেগ মিলিশেই দয়াই নি পাৰিলে.
