মহাগ, ১৮০!) তোকেন্দ্ৰ বৰা। ২৪৩ নীয়েক হাৰ (উপহাৰ দিছে চাও?কোন ধৰ। , সুকুৰী। এ ভুভু! তোৰ কলিকতী ফায়েৰে তোলৈ কি কলিজায় হাৰ পঠিয়াই, চাহি! কলৈ গল নো এইজন? | গোজাই।—বোতী! তোৰ পুতেৰৰ শাকে তয়ো বলিয়া হৈয়। বোলে, সাত পুৰত নহল শাই, কীয়া লৈ ধীৰাবলৈ যায়। সি টাঙ্গী পঢ়ি কম - কৰিলে বুলি গোন্ধাই গুৱালে তাৰ সাত পুৰুষীয়া ব্যক্তি এৰি বৰুৱাহৰ লাগিল। সি বৰুৱা হয়, ফুল হয়, বান্দৰ , শিয়াল, বি হৈ থাওক, তাৰ লগতে মই বুঢ়াই ছিল যাৰ লাগিল নে কি? এই নাচি খুজি না। কিন্তু বাইৰে তোৰ মুখত চু মালি মুৰত গোল চালিৰ চাষি। জেতুকী। —“মোৰ লৰাৰ সুখ সম্পদ দেখি ৰাইজৰ হিংসা লাগিয়েই, সেই বুলি মোৰ শৰাই নপঢ়িৰ সে!ি যাইয়ে হিংসা কৰিৰে বুলি মোৰ পৰা মন চুপ সদৰামিন নহৰ নে কি? মোৰ একেটা লৰা, তাক এই দৰে সকলোৱে হিংসা কৰে! ই-ই-ই-!"। | এই বুলি জেকুকীয়ে ৰাও জুৰি কাৰিবলৈ ধৰিলে। গিৰিয়েক শৈীষে- কৰ চুপচুপতি লাহে লাহে এইদৰে কাঢ়ি গৈ, শেহত গোন্ধায় কে কাক এখুলা দিবলৈ চেকি-খোৰা বিচৰা দেখি বগীৰাম ভাৰ-বাৰু ভাৰপৰা শাহেকৈ উই এস্থান কৰিলে। এইখিনিতে আমি এই আখ্যানটোৰ অলপ আগৰেপৰা ধৰি তাক মুফপি কলি দিও'। পেন্থিাই গুৱাৰ হৰ মাণিত। মই গৰু ৰাখি, গাখীৰৰ ব্যৱসায় কৰি সি লাহে লাহে চহকী হৈ পৰিছিল। ভৰি এটা লৰা, নাম ভোকেন্দি; আৰু ৰী ৱেল, নাম চূড়া। ডেফোক্ষি লিটা সৰুৰেপৰা টোকা খালি দেখি আৰু গোয়ে পঢ়াশালিত পঢ়িবলৈ লগাই দিলে। জোল বুধীয়া জোকোখিয়ে সোমালে পঢ়াশালিৰ শিক্ষা শেষ কৰিলে দেখি বাপেকে ইং সাহিত হৈ অহ-চাৰিৰ পৰামৰ্শ মতে ভাৰু যোৰহাট হৈ পৰণমেন্ট হাইস্কুল ইংৰাণী পঢ়িবলৈ নাম লগাই দিলে। জোকোলিৰ অই মুস; গতিকে, বুৰি ৰয়াই তেওঁৰ বিয়াৰ পাত লাগি,শাল ফুলি উঠি, দোপ-গোপেশী জীৱন-লাও আগাড়ি এণ্টে পৰীৰাপাৰ হৈ গল। শৰণমেৰিকীয়া কৃতি এটা জোকোলিৰ কপালত উঠিলত ৰণৰ মাকৰ এক উৎসাহ বাঢ়িল; সেই
পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৬৯৯
অৱয়ব