সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৬৯৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

বহাগ, ১৮৩৪।] ৰখ আৰু সখীসকল। ধৰিব পাৰিলে, যদি এই বিহাৰে-হে- | দিম ৰাধিকাৰ কৰে। ললিতা।-কালিন্দী তীতে, বনৰে মাজতে, এ-ছে- পৰে গৰিয়ে কল, এশ। সুৰীনা শা, মন উচটায়, এ--- ৰাধাৰ ওনাশ ক ঝল, -হে। ময়ে দিনে শুনো, দিনে মনে গুখে, এ-হে- কেনেকৈ পেলাওঁ আৰু ফাত, হে দীঘলকৈ ৰাখিছো, সেই হে এই চুলিটাৰ, ৪-৫ ককালত মেৰাৰ তাৰ পাক, হে- টানি আনি চোন, জিয়া খাও যে, এ--- আমাৰ ৰখাৰাণী দিয়ে, —। সুৰ গুৰি কৰি, মী নিয়ে ছি, এ- যদি ও বালৰ যে হে ( শাৰ ৰেশ) কাব্য।নিছে। সখী, নিছা বাতি, এ=ে না নিশাৰ কৰা হে। নেলগে ধৰিব নেলাগে খাবি, এ-ই- | মোৰ জীৱ পাৰ যে খাতে। বৃন্দাবনতে, কম গুলতে, এ-হে- | যিশে বইছে বাহী হে। গেহলাও গিজন মোৰ সি মোৰ চোৰ, এহেন কাকে মন্তি আমাশই যে- এস কে ।