ভ, ১২। হল, এ বি কৰিলে, যদি এ বি ত ক খানা চাৰে কি খোনে গুৰি সকলোৰে এৰি কৰি। অৱৰে এনে হাত কি কৰিলে? না বুদু চীনা ও লৈ সকলোৰে মুখপাঞ্চ গলে স্থানীয় চিনি , এত খাতাল লাগে বুলি না দিলে। কাজী ইন্সপেক বলা এটা আছে, শিৱসাগৰ খিলাৰ চা-চু সেলে চম ফুৰিবলৈ গলে মাই দুদিন তিনি সেই গাকে; ৰে সকলে। চাহাৰেৰে সৈতে দেখা-সাক্ষাৎ কৰি সকলো কথা তললৈ তেওঁলোকক বুশ চল পালে। জাহাৰে এইবাৰ গালৈ ফুৰিলৈ যাওঁতে এখৰে গোটামিয়ে বেমাৰী নাৰ চাহাৰ আগত কি কৰি আশাতালৰ প্ৰাৱ কৰিলে; আৰু ভাৰ চাৰে পানীয় মানুহে এ এটা আৰু আশা পা দিব পাৰিলেই আশাতল দিশ” বুলি ৰাৰ কৰি আহিল। ইয়াৰ পিছত শৰলৰে সৈতে অগ্ৰণৰে ৰখে ৰচ কৰি দুৱৰ কৰি দিশত আম্পাখাল। কিন্তু ডাকৰ বাৰু পাৰৰে সৈতে দিন-দিশটো এৰি কেৰৰ বিৰলৈ কোনো নহে, ডাক বাবুকে বি৮ি ফোনে কল" নকৰে। মোৰীনোহোৱাত ৰুৰ নিৰিয়া বাৰুৰ যদিও সিল লপ নাছিল, তেওঁ আন ঠাইত না হলে মাখিনি টি পালনে , এই ভাবে কোক এৰি কৰি পেলালে। অৱৰে মেণ্ডি চাবে। আজ যাযুৰ ৰেপঃ গাৰে ভাল নচলে দেখি ৬াকা উঠাই দিবলৈকে না কৰিলে, এখৰে উপায় নেপাই তেওঁৰ লীয়া লৰা প্ৰত্যকটিৰে হাত এটা এটা ৰাহ চুজ দি নানা কাৰ গৰ ডাকখালাৰপৰা ঘৰলৈ ধৰিলে। তেওঁ বাঁহৰ চুঙা গুণতে থৈ দিয়ে। এই কাম সিভৌ চলিবলৈ ধৰিলে আৰু ভাৰুৰে ৰৰ দি নোপোৱা হল। কিন্তু এটাইৰোৰ বেৰী শৰা-মা হোৱাত জাতৰ গৰত গলে উপস্থিত হৈ আলকৈ পৰীক্ষা কৰিশত এই পৰিল। এই টাইবিলাক কব-মেলি ৰোতে ধৰে গাৰলৈ গৈ মহ ৰ পাণ্ডি আৰখানাৰ পৰা আমি সই বই নিয়ে। কিন্তু ফাকিটোৰ বাৰ কেপটভ কৰ চাৰে গৰ পাইচাৰলৈ যোৱা, গেও পেছত লৈ কোটি চাহৰ যো-ফোকাস ৰি মানুহৰ মাই খাই কৈ সৰ দিলে তা নিয়ে। ভাবেন হে লাহে শাৰ ৰে গাৰ
পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৬৭৩
অৱয়ব