৩,১৮৩২।] গুৰু-চৰিত্ৰ। থাকি তাৰপৰা বুজাৰলৈ গল বিশে। ভাত ক্ষণসকলৰ সহিত না হৈশি, বাদ পৰা হৈ সকলে স্বাক্ষণে বিশেষ কাৰ কৰিলে; আৰু তিনি ৰন্তু সকলোৰে নিকট প্ৰকাশ কৰিছে। ৰাৰ ৰূপ, সাত ন পাই, এওঁলোকে হৰিাগৰ ওচৰত ৰ লাভ কৰিলি। বালৈ যোৱা ১৭ সঙ্গীৰ ভিতৰৰ ২ মণ মাখেন শৈলি। ৰূপ, সমাজ পুৰ্নে বিষয় আৰীৰ পুত্ৰ আছিল; অৱন ৰক্ষাৰ পুত্ৰ নোহোৱা গতিকে এলেক দুইজন নি ৰূপৰু ৰজা পাতে। কিছুদিন ৰা কাৰ্থ কৰি বিৰক্তি হোৱাত মুখ ভোগ পৰিত্যাগ কৰি পৰ্বতৰ গৰত সোমাই খাকি আশ না। স্থান যোৱা যাত্ৰীৰ আগত সনাতনলৈ বাতৰি পঠালে যে আৰু ৰাজভোগ কৰাৰ কি নকৰে। সোনকালে বিষয়-বি পৰিাপ কৰি অহক। সনে খবৰ পোৱা মাকে দুই টোপোলা সোণ ৰূপ লৈ ৰূপক বিচাৰি পালেহি। আল দিন খোৱাৰ মিলে সেই দিন একো বৰ নোপোৱাত ৰূপে গৰাক মুখিলে, কিবা মা ৰৱ অনা হৈলে কি? সনাতনে কলে অনা হৈছে, ৰূপে ফলে পৰিত্যাগ কৰ পিছত আটাইবোৰ সো কল পেলাই দিছে। | ঈশ্বৰ ভাৰপৰা মধুৰালৈ গৈছে৷ তাৰ সৰুলো লোকে সপন শ আহিছে বুলি জানি আগ বঢ়াই আনিছে। মথুৰা আৰু বৃন্দাবনত একুষ্ণ এ ক্ৰিয়াৰ আনবোৰ পৰিদৰ্শন কৰি অনা ঠাই পাশত নগৰীয়া লোকসকলে কৃষ্ণৰ খজ, খ, গ চিহ্ন দেখিবলৈ ইচ্ছা কত গুনে দেখুৱ ল সকশো লোকে চিৰিত হৈ পিৰও পৰি এবাৰ কৰিছে। ৰসৰা যাবাস। শাগ, সীতাকুণ্ড, বৰাহকুণ্ড, উত্তৰবাহিনী গঙ্গা পৰিন কৰি কণিী এই ৰি মেৰিকাৰ পৰিালৈ গৰৰ কৰে। লগঞ্জ স আৰু পৰমানন্দ শি। সাগৰত পাৰ হৰৰ কোনো উপায় মশকাত আঙৈ দুইজনক কল তোমালোকে চকু মুদি আমি দুই হাৰ কৰিশা; কেতিয়াও চকু মেলি নাচা; এই বুলি সাগৰত নামি সাৰ মেলিছে, অতৈ দুইজনে দুই বন্ধু এৰিছে, সমুদ্ৰৰ কিছু ওচৰ পাইছে লৈ এনেতে ষ্টয়ে চকু মেলি দেখাত দেবে যে কন নাই, পানীত গলং জম কৰি হি ফুৰিছে, জলপাল আঁতৰত এখান নৌকা লৈ এমন লোক নি কি কৈ, তোমালোকে জয় কৰি আকে মুজ, ও স্থিৰ কৰি পূৰতে আশ্ৰয় পাৰ। এই কৰা কনি খুত পুনৰ গুৰুৰে পাই%; অনায়াসে সমুদ্ৰ হৈ কণীৰ গিৰৰ
