বাঁহী। (২য় বাৰ, সংখ্যা। নাতিনী-ৰূৰীয়া ৰৈণীতে বুলি প্ৰাণেশৰী। মনে খাইহি উঠা! ইত্যাদি। শেষ টি টো-শৰাই জেকবিতা লেখি, - কৰিলোৰিখ দেখি, ফাৰ ৰে। ৰাহি মুঠে? কাৰ নো মুঠে? “পদ্যপ পঢ়োৱাৰ দেখি এনে ঢং। নহয় নে ৰাৰ হাহি উঠা? ইত্যাদি। “ইহানত ফেল মাৰি” মাথা-মুও লেখি, “টি” হৈ বৰক খালি পাই উলিৱা দেখি, কাৰ নো মুঠে মূৰৰ ৰি, কাৰ নো নহে হহি। খজুৱতিতে এলে সেখি বালি-চাষী? সহয় নে বাৰু হাঁহি উঠা। ইত্যাদি। মোৰ লাগে কোটা, মোৰ যদুটো কে; মোৰ ৰ কীৰ্তম, গুলিছ সে। মনে বিষ খালি পাৰি পিছত এৰি খো, উক্ত খৰিলে যদিও ভয় পায় কোমেচ। নহয় নে বাৰু হহি উঠা ইত্যাদি। আগৰ প ডাঙৰীয়াক যোৰে হে; কিন্তু মই ভাল হৈ তাৰৰ ওপৰত হে; এল-এফে“বিয়ে পাই ৰিকাৰ টোপোলা। নৈতিক মূলত ৰাহৰ চুঙা গোটেইকোপোলা। মহা কে খাবি? ইত্যাদি। এচিকটা ভাতে ঢোল-ফলাদিওঁ; দেউতাইৰ বুলি হওঁ ইলামিত; জাগৰ মৰৰ হৰীয়া পালে গোট তোলে,মই অসমীয়া নতুন হাসি যোৰে বুলি কয়। নয় যে বাকবি।। ইত্যাদি।
পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৬৫৬
অৱয়ব