| বাহী। [২ বছৰ, ৰ সংখ্যা। ভিতৰত সোমোৱা দেখা নাযায়। গতিকে তেওঁবিলাক এতিয়ালৈকে ক্ষত্ৰিয় হৈ আছে। গতিকে তলত লিখা শ্লোক মতে তেওঁবিলাকে যেতিয়ালৈকে নাইয়া যিবিলাকে উপবীত গ্ৰহণ নকৰে তেতিয়ালৈকে ৰাৰ দিন অশৌচ পালন নকৰি এমাহ পালন কৰিব লাগিব উপধতি ক্ষত্ৰিয়শ্চ শানে হৃতি। মাশনানুপীত fয় শুদ্ধান্তে তথ। 'বৃহন্নাদীয় পুৰাণ। কি যে খাৰপৰ। তেওঁবিলাক ত্য প্ৰমুশ্চিন্ত হৈ উপণীত এহণ কৰিব তেতিয়াৰপৰা বাৰ দিন অশৌচ পালন কৰিব লাগিব। যেনে-- অধ্যদ্বগ্ৰো দশাহেন দ্বাশনে ভূমপ;! বৈশ্য পঞ্চদশাহেন শূদ্ৰে মানে দ্ৰুত মসু, ব্ৰাত্য এটা উপলাতক শাৰী। তাৰ কাৰণ কেৱল চামি ব্ৰত ও গই এজনী খান কাবলেই হয়। যেনে ব্ৰাশ্চান্দায়ণৰৰেং গোখনঞ্চৰ্য্যা।'-সংসাৰ ত। . আক্ষে বৈশম্পায়ন সংহিতাত লেখিছে "গ হিত সৰ পাপৰখা। মুচ্যতে নাৰ সন্দেহে। বিকোণায়ামুচনা।” অৰ্থাৎ সকলে ধৰ্ম্মৰ বহিভূত কাম আৰু সকল প্ৰকাৰ শপত আসক্ত থাকিলে ও বিমূৰ নাম স্মৰণ কৰিলে নিশ্চয় সকল প্ৰকাৰ পাপৰ পৰা মুক্ত হয়। এইবিলাক কাৰণে শিক কলি তাই উৰাত প্ৰহণ কৰিৰ খোজে তেওঁ- বিলাকে ওৰাণ প্ৰায়শ্চিত্ত হলেই হব। আজকঃকি আমি দেখিবলৈ পও যে লোগ ফল তাই তেওঁৰলৰ নামৰ শেষত দাস লেখে, কিন্তু বাস্তৱতে তেওঁবিলাকে শৰ্ম্মা লিখ। * উচিত। কিয়নে; দাস উপ বিপৰ। তেওঁবিলাক যে শতক্ত তাকে হে বলায়। শত কৈছে -- শশুৰ ৰূপ স্যদ্ৰিজা ৰক্ষা সবিত। বৈশম্য পুষ্টি সংযুক্ত শূদ্ৰস প সংযুতং মনুসংহিতা। সেইদেখি কৰিবিলাকে যা উপাধি লিখিলে হে মোদিত হয়। যদি কোনোৱে কয় যে কবিতাৰিৰুে এতিয়াৰপৰা বা উপাধি লৈ শ্ৰাগি কৰিয়েই বা, কিন্তু ইয়াৰ নি যে মাস বুলি তেওঁবিলাকে যিবিলাৰু শ্ৰাৱাদি ৰিছিল সেইবিলাক তো নেই পও হৈছে। তাৰ উৰ আৰিক এ পাশ
