১৭ বাহী [জ, গ। সাৰ সংগ্ৰ বুলিলেই হয়। সুশিকা পৰ্মাধ্যায় এতে শান্তিপাত ৩৯ অব্যায়াবি লাগে, কিন্তু এতিয়া ৩৬ এবীয় পোৱা যায়; ফাৰই দেখা যায় যে সুশিক্ষা শাখায় চিত হোৱাৰ পিতে ৭টি অধ্যায় নিৰ্বত সুমুৱা হৈছে। ভীষ শৰশষ্যাত পাকোতে যুধিষ্ঠিদি পশু ও গাৰী, কুলী আদি সকল গীৰ ওচৰত বহি জমা নাৰীৰ বৰ ৰা আৰু নীতি কথা শুনিয়ে। শান্তিপৰ্ক আৰু ইয়াৰ পিৰ অনুশাসন এই দুইটি পয়েই কেবল তীৰ উপদেশৰ নিমিত্তেই। তেওঁলোকৰ লগতে এককও বহি আছে। এক পূৰ্ণত্ৰৰ অৱতাৰ এইটি তীখৰ মুখে উলিয়ায়েই সুমুৱা গৰাকীৰ উদ্দেশ্য। ৩৩৫ অধ্যায়ৰপৰা ৩০• অধ্যায়লৈকে এই অখ্যাত শাৰৰ আগত এফৰ পূৰ্ণ অৱতাৰ নাৰায়ণ গল্প কোৱাৰ দৰে জীয়ৰ মূখেই কোৱাইছে। নাৰায়ণে নানাম ৰ নিৰ তা আৰু গুণ বৰ্ণাৱাৰ মাত এইটিও অবিষ্যত কথা কয় এ ব্যাপৰ আৰু কালৰ মাজত তেওঁ লৈৰকীৰ গৰ্ভত শ্ৰীকৃষ্ণৰূপে অৱতাৰ হৈ কেশী,,মক, যাণ ইত্যাদি অনুৰবিলাক সংহাৰ কৰি কুৰুৱৰ যুদ্ধত অনৰ সহায় হৈ সকলোকে বিনাশ কৰি যুথিষ্টিৰক ৰা কৰিব। নাৰায়ণৰ এইবিলাক মহিমা শুনি নাৰ তো অত জৰু গুঙি পমি খোবাৰ নিচিনা নেই, যুথিষ্টিৰাদি ভীষ্মৰ শ্ৰোভাসকলও বিষ্ণুপৰায়ণ হৈ নাৰায়ণৰ আৰ হওক বুলি চিঞৰিবলৈ ধৰিলে। কিন্তু জীষ্মই কোৱাৰ সময়ত একফ নিজেই যদিও এখন শ্ৰোতা, পাপি এই আকৃষ্ণই যে তেওঁ এই কথাটি তীখৰ খুখেও নোকাল আৰু যুধিষ্ঠিৰ অৰ্শন আদি কোনেও মুলিয়ালে; তেওঁলোকৰ লগত বহি থকা ঐকৃষ্ণই যে তেওঁ এই কথাটি যেন তেওঁলোকৰ কাৰো মগজুৱে চুক্তি নাপালে। ব্যাস দেৱৰ ৰচনা এনেৰিখৰ আও কথা | ফতে পোৱা যায়। মুৱা গৰাকীয়ে এই ৬ খ্য। জীষ্মই কোৱাৰ দৰেই সুমুৱালে; কি একই সিজ মুখেৰে কলে বিষয়টি আৰু জ্ঞাঠ হৰৰ আশাৰে পিছৰ ১০ আখ্যাত আশেক স্লো বৈশম্পায়ন বা আৰু শৌনক আদি কৰি বিকল শ্ৰোতা সৌভিক বক্তা কৰি আন আন কৰাৰ লগত খনৰ আগত আকৃষ্ণই শিৰ মহিমা কেৰাৰ সাধু এটি পুই দিছে। ভীৰ বিশাও অমই কৈছে আৰু যুধিৰি আদিয়ে নিয়ে, ইয়া ৰে আশেক্তিৰ আৰু
