বহী। [ ব, সংখ্যা। নোম যেন হৈছিল। খাটে। অৱশ্যে গেলো ছিল। এই “খাৰ গা পয়সা কোম্পানীলৈ মগল, নগল; বাবুৰ পকেটলৈকে যে সগল, সেইটোৱেই বাবু। ং উঠাৰ কাৰণ বুলি মোৰ বিশ্বাস। হাজ গুচি মোৰৰ পাছত লগৰীয় কিনে এই ঝগও পয়গা” নাৰ কথা লৈ অলপ ৰং ধেমালি কৰিবলৈ ধৰিলে। লগে লগে চাহো তৈয়াৰ বলৈ ধৰিলে। ৰেলগাড়ীলৈ এতিয়াও ত সময় আছে বুই পাই, ব্ৰহ্মপুত্ৰত মান কৰা গৰ। আৰটো নিচে নামতে সমাখা কৰা হল। কিয়নো গলৈ নামিষলৈ আজিকালি আৰু বৰ ভ লাগে। আগেয়ে সৰুতে ডিবুৰু লৈত খুব সাঁতুৰিছিলোঁ। এনেকি সাতুৰি ইপাৰ সিপাৰ হৈছিলো। অৱশ্যে ভেন্নিা, চিবুৰ লৈ আনিকালিতকৈ বহুত ঠেক আছিল। কিন্তু নানা হাৰ, কুত্তীৰ, "alligator" ইত্যাদিৰ গল্প পঢ়িবৰ পাছত আজিকালি আৰু পানীলৈ নামিবলৈ সাহ নহয়, বিশেষতঃ অচিনাকী পানী। | সি যি হক, চাহৰ লগত খাবলৈ এটত কি কি জলপাল পোৱা যাব পাৰে তাৰ অনুসন্ধান কৰা হল। কাটত দুখন কি এখন অসমীয়া শলমান মানুহৰ কালি-দোকান ছিল। মহটিও আনি। শাৰীৰ আৰু কল পোৱা গল। চিৰা জামাৰ নিজৰেই অলপ জালি। এইফিটা বৰুৰে আৰু ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ এনেই পোৱা নিৰ্ম্মল পানীৰে পেটপূজা কৰি তাই আমি ট্ৰেইনলৈ বাট চাই ইফালে সিফালে পা ফেলাই চাই ফুৰিবলৈ ধৰিলে। অলপ পৰ মইলমান দোকানীজনৰ দোকানতে খহি দোকানৰ সময়ে নানা কথা পাতিলে। দোকানীন যে গালাপী, কা পাতি বিহু ৰং পলে।। এণিতি আৰু গৱমীয়া শীয়া শানুহ যাতে ততে জাল। | নিৰ্দিষ্ট সময়ত ‘অৰিয়ৰীলৈ টকিট কিনি গাড়ীত উঠিলো। জোৰহাট ইেট ৰেলৱেৰ গাড়ী খিদৰপুৰৰপৰা কলিকতালৈ চলোৱা ষ্টিন ট্ৰামওৱেৰৈ অলগৰ হে ভাল। আমি এ তিতাবৰলৈ” টিকিট নিকিন “মৰিয়নীলৈ কি টিকিট ললে। ভাৰ কাৰণ এতিয়া মনত নপৰে। ৰেহাট আৰু চেনি- সৰ চিৰ খেৰত মানুহবিলাৰে যি কৰে উঠা-না কৰিবলৈ ধৰিলে, তালৈ চাই ট্ৰেইনখনক ঠিক ট্ৰাম গাড়ী বুলি মোৰ ভ্ৰণ হল আৰু “লাইন”টোক অসমীয়াৰ ৰা লাইন বুলি বোয় হল। আহাটৰ বিনামিটোও লপ
