ই; ১৯৩২ ] গুচৰিত্ৰ।। তদন্ত তেওঁৰ পৰলোক গমনৰ সময় পৰিলহি। ৰাৰ উপদেশ দিলে তুমি ধৰ্ম্মপৰায়ণ হবা, তেহে তোমাৰ পুৱা লাভ হব। ইয়াকে আদেশ কাৰ চবৰে মানবলীলা সৰ কৰিলে। ৰাধৰ দয়াশীল সৰল অখিতিসৎকায়ক ভূঞা ছিল। অনেক দ্ৰব্যাদি দি সুদেৱক আৰাধনা কৰাত চাৰিজন পুত্ৰ জন্ম হয়। প্ৰথম সুবৰ, দ্বিতীয় জয়া, তৃতীয় মাধৱ, চতুৰ্থ হলায়ুধ। সপোটাৰে নিঝুমমত এতক কৰা হল। সূৰ্যৰক খেৰতীৰ সহিত বিবাহ দিলে। খে- সতীৰ কনিষ্ঠা ভগিনী তিনিজনক কমে দয়ামাধৱ, হলায়ুধলৈ বিবাহ (১) গোৰেশ্বৰৰ নাৰ ধৰায়ণ, কাৰে নাম দুলাৰাণ। এই পুথিত গৌৰে নাম যেন দুঃভাষায় এনে স্থানে লেখা হৈছে, কিন্তু সেইটো ভূল। আৰু পণ্ডিতৰ সৈতে তীব বাদ গৌষেষ সাত হৈলি নে কামেশ্বৰৰ সভাত হৈছিল। আমি কামেশ্বৰ দ্বাৰায়ণৰ সাঙ্গ হৈছিল বুলি কে জানে। এটা প্ৰম—চঞ্জীবক গোৰেৰে। কৰিছিল নে কাষেৰে। আমি “তি" গুৰি আহিছে, চণ্ডীৰৰ পলাই গৈ তেওঁৰ আগৰ ঘৰ গোৰেশ্বৰ লাজ পাইছিল সেৰি খোৰেৰক কৈ কাষেৰে তেওঁক ধৰাই আনি সেই ৰৰ বাবে শালাত হৈছিল। সম্পাদক। • দৈত্যৰি ঠাকুব শীত শঙ্কৰদেৱৰ জীৱচৰিত্ৰ পুথিত আছে,-~- লাৱে নামে এক জন আছিল। চীব নামে ডান তনয় ভেলষ্ট। চীৰৰ বাসে বিহুৰ ৰি। দুলত নাৰায়ণ দেৰীণ নাম নিন। যেৰী সাত টনি খদ্ধে। পোৱা নামে এই পৰম প্ৰবন্ধে। বাস এসিল পণ্ডিত একন। পাহৰ পৰা বা কফি।। লাগি গৈল কথা মত দেবীদাস সমে। এবাসে ও হান পহিলা প্ৰথমে। পোতনি এ বুলি পখিতে ফলি। তখন কৈয়ে পণ্ডিতে পুলি গোগৰি * গোসে লিখ। শুনিয়া পাখি উপহাস কথিত। একে গো তাতে যে গৰীয়া অধম। এই বুলি হাসে তেহো আনন্দে। দেশীদাসে ষোলে শৈত পৰয় পোতনি। তা শুদ্ধ ন গ ল আনি। এ বুলি সৰীসে ৰিহাস। উত্তৰ নাপাকা আজ পত লৈ।।
