পুই, ১৮৩ ] গুৰু চৰিত্ৰ। ৫৭ এওঁক উপহাৰ নকৰিবা, কৰিলে তোমালোকৰ ভাবী ফল বে। দু। এই বাক্য কৰিয়েই সঙ্গাণিৰ অৰ্জন হল। এই কথা বালকসকলে ভূঞাসকলৰ জগত কোৱাত লগুৰিৰ নাম লতাফেৰ জাতকৰ্ম্ম কৰি উপযুক্ত সাত সুভদ্ৰা নামে কন। এখী বিবাহ কৰালে। তদন্তৰ হৰিৰ জাৰ্মাসহ আৰু কৃষ্ণকান্তি আই হিনিওজন মৃঙু। হল। বৈদিক মতে প্ৰেতাদি সমাপন কৰিলে। লাদেৱ চণ্ডী তক্ত আছিল, আৰাধনা কৰি পুত না হন। নাম চী বৰ দিলে। যেতিয়া পৌৰেশ্বৰৰ সহিত কষেশ কাজি। হৈছিল কয়ে বলবীযে সমকক্ষ হোৱাত কোনোৱে কাকে বলে নোৱাৰাত মিল থয়। তিয়া কাধেশ্বৰ ৰাই কলে যে মোৰ দেশত উচ্চাতীয় লোক নাই, কে- জনমান ব্ৰাহ্মণ আৰু উত্তম কায়স্থ লোক দিলে ভাল হয়। গৌনেশনে লত প্ৰকাশ কৰি কনৌপুৰৰপৰা কৃষ্ণ পণ্ডিত প্ৰমুখে। সাত বৰ ব্ৰাহ্মণ আৰু চীনৰ প্ৰমুখ্যে সাত ঘৰ কায়স্থ বিয়ে। ব্ৰাহ্মণ জিনৰ নাম -কঃ পত, ৰঘুপতি, ৰা, লোহাৰ, বৰ, ধৰৰ আৰু মধুৰ॥ কায়স্থ -চণ্ডী, , হৰি হৰি,পতি, চিয়ানন্দ, সদানন্দ। এই চৌ ঘৰ ব্ৰাহ্মণ কায়স্থ স্বনি প্ৰথমে লেঙ্গামাগুৰিত ঠাই দি বসতি কৰাইছিল' চাবৰ কিছুদিন খাকি ল দেক আনিলে, গৌৰৰে জানিব পাৰি কৰি কামেশ্বৰক জাই চণ্ডীৰৰ ধৰাই নি পোতাশাত বন্দী কৰি ৰাখিলে। এই প্ৰকাৰে কিছুদিন মনফৰে বশী ভাবে আছে, এদিন নদীয়া শান্তিপুৰৰ পৰা নামে স্ন্যাসী -এজন অনেক শিষ্য গতিতে বাঙ্গ কৰি নিমিতে গোমেশ্বৰৰ নগৰত উপস্থিত হলহি। পণ্ডিত প্ৰবৰে কলে বা কবিৰ কাৰৰ পণ্ডিত দিবলৈ অনুমতি হক, তৰ্কত বলি আমি কিনিব পৰা হয় তে েঅ ৰাজ্য দিক লাগিব। জাই বৰ দুখ সহিত বলে সে আমাৰ ৰাষ্যত ভাল পতি নাই, কাৰ সহিত বাগ কৰিব। পণ্ডিতে শুনি ব্যাক মূ* বুলি গালি দিলে। চীব কায়ৰে পোতাশালৰপৰা পৰি কণ বাক্য শুনি অসহনীয় হৈ–দিয়াত পণ্ডিত উভতি আহি ৰাজক কলে যে আপোনা যাত পণ্ডিত তো আমাক বা কৰিবলৈ নিদ্মিাৰ কাৰণ কি? মহাৰাজ চৰিত হৈ কোন বুলি অনুসন্ধান কৰাই গোশালৰ চুতীযৰ
পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৫০৫
অৱয়ব