পু, ১৮৩১) আসা। মষিমূৰ কৰিছিল। কাৰণ, যি মকপ মা নিতে গৌৰাষিত মাৰ ভাস্কৰ বৰ্মালৈ মনত পৰে, খাৰু ৰাজচক্ৰবৰ্তী যে, শিলাদিত্য বলে মহোৎসৱলৈ নিৰয় কৰি লৈ লৈ, ভাৰতৰ আন আন ঠাইৰপৰা নিমাত হৈ যোৱা কৰিৰ বজাৰ আপ না যাই দিছিল, আৰু যাক শিলাদিত্যই সেই উৎসৱৰ খোৰাতাৰ procession) নায়ক পাতি নিজৰ সে। হাতে একে শাৰীতে লৈ গৈছিল, আৰু ৫ হাতীয়ে যাক লিলাদিৰ সৈতে ৰা কৰি গৈছিল। কাৰণ, ঘি, কামৰূপৰ নাম নিলে সীপি ছিল পৃথিত বৰ্ণনা কৰা ৰামচন্দ্ৰ যাৰ ফল। মনত পৰে যাৰ ৰংপুৰ নামে ৰাজধানী মাজুলীত আছিল, যি ৰংপুৰ হবি বজাৰ পুতেক কুশাৰণাকে আদি কৰি অনেক ৰজাৰ ৰাজধানী আছিল, আৰু যি কুশাৰণ্য গৌৰ, কামৰূপ, আৰু ইয়াৰ অথিপতি আছিল। কাৰণ, যি কামৰূপৰ নাম শুনিতে তেজপুৰত পোৱা তাম-কলিৰ গৰাকী বামমালা ৰজাৰ কথা মনত পৰে, যাৰ ৰা সমূত্ৰ পৰ্যন্ত বিস্তাৰিত আছিল, আৰু বঙ্গদেশৰ ৰজা দেবপালৰ তামৰ ফলিত যা কৰ। এই বুলি লেখা আছে যে 'দেবপালে নামৰূপৰ ৰাক উৰিষ্যাৰ ৰাৰ বিপক্ষে যুত সহায় কৰিছিল। কাৰণ, যি কামৰূপৰ নাৰ ওলালে নগাৱত পোৱা ছাৰৰ ফলিৰ গৰাকী বৰ্ম্ম ( প্ৰায় ৯৯০ পৃষ্টাব্দ), অনুৱালকুচিত আৰু বৰগাৱ পোৱা তামৰ ফলি দুধনৰ দাতা কুপাল (একাদশ শতিকাৰ প্ৰথম ভাগত) কথা মনত পৰে যি ৰকপালে , সোৰ, কেৰে আৰু দক্ষিণ-ভাৰতৰ ৰাৰে সৈতে যুদ্ধ-বিগ্ৰহ কৰিছিল বুলি তেওঁৰ নাছিয়ে পাল বজাৰ তামৰ ফলিত লেখা আছে, আৰু ৰি পাল অনেক তামৰ খনিৰ গৰাকী আছিল। ছুটানত সেই খনিবোৰ আহিল, আৰু দুটান কামৰূপ মজাৰ তলতীয়া আছিল। সচা কথা কবলৈ গলে কামৰূপ বুলিলে যেনেকৈ আমাৰ মনটো মুকলি হৈ বাঢ়ি ভাঙৰ হয়, আসাম বুলিলে সেইদৰে সি বুছি গৈ, পেতে হুৰীৰপৰা দৰং নৈৰ ভিতৰত একা সৌমাৰপীঠ নামৰ একাই-চুক জোৰ পাই তাৰ পিছত হে ভৰলীৰপৰা ৰূপহী নাৰ ৰূপহীৰপৰা অতি সংকুচিতভাৱে চুচুক- চাককৈ সোশষে নৈ পায় গৈ। চুচুক-চামককৈ এইবাৰে বুলিছে যে আমি খালপাৰ
