পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৪২৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

কাতি, ১৮৩২] এভাতৰ পদ্ম। ৩৭৭ পৰ উক্ত কৰি যোৰে হে শ্ৰীৰি হেতু অগণি গলায়। ক ন কৰি বহি লৌ মাপৰি | হাৰ নিমায় যেতি পিন্ধায় ৰ পৰাশ শিতল কৰে | বিজয় ভাস্ক। যত ভাল পায় মোক কেনেকৈ ফম আৰু, বৰ্ণনা দুষ্কৰ। কিহৰ থাকিলে দূৰে। সিজনৰ প্ৰনেসৈতে | প্ৰাণ মোৰ পথ। যাইহে অভাৱে দুটি প্ৰাণ এফে ে এ েপ্ৰেম-ভা। ৰূপৰ ইলেহি নাথ প্ৰতিবিম্ব চলে নামি সৰোবৰ শে। মোৰে হে চৰণে ধৰি ফতনে। মিনতি কৰে মছি নয়ন চলে। তুমি জান। বিদেৱে সলিল শুকায়, কিন্তু | যথাৰ্থ নয়। পানী নীল বৰ ভ্ৰমে পৰিহাস কৰে। | ৰবি মহাশয়। কৰে পানী আকৰ্ষণ মেঘ বুলি জনা খিটা পানীৰ মোৰ সিটো ধেমালি কৰিহে না আমি হয়। নাকো হেৰোৱা বস্তু যাই দিয়েছি মোফ | মাৰি কাণ। গোপী বক্স ৰি যেনে, কলীয়া ফ মূলে, যমুনা তীৰত। চাৰ শ ।