পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৪১৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

কাতি, ১৮৩২] অসমীয়া গৌৰীপুৰত বঙ্গলা সাহিত্যসা। ৩৬৭ ইয়াৰ পিছত তেওঁ আৰু এন চি আমাৰ বৰপৰা তুলি দি তেওঁৰ কথা এই কুলি এষাৰ কৰিবলৈ গৈছে- আয় খাৰী পুলে যান কাম ৰাজা ৰনাৰায়ণৰ অধীন ছিল, তখন এই স্থানে তা বালা ছিল। দুদিন ব্যাপ ১৯০১ সালেৰ ৭ জুন বিয়ে শা ঘিতে প্ৰকাশিত পৰ একখানি চিঠি এলে ইতেছে। ইহা বা মৰনাৰায়ণ কৰ্তৃক ১৯৭৭ শকাজে আমাৰ পণ্ডি চুকাফাৰহেবে (একে খোড়া বাজা) নিকটে শিখি -“কি সল শিশী কাক সখীপ্ৰচলিত হিৰকৰাৰসকালকৈলাস-পাৰ যশোৰশিৰিাতি ত্ৰিপিষ্টপ-ত্ৰিশদিনীসলিলমিলগজি-ফলে ধী। প্ৰচী শাপাৰাবাৰ শকল দিকশিশী পীয়মান গুগল এনাৰায়ণ মহাৰাজ প্ৰতাপে। “লেখনং কাৰ্য। এ নামা ফুল। তোমাৰ কুল শিৰে ৰা কৰি। এখন ছোৰ আমাৰ মতো সম্পাদক পাপৰি গায়তনে উচ্চকুল প্ৰতিৰ বীৰ আৰি (ইতে তে। তোমাৰ আমাৰ কৰে সে বৰ্জক পাই পুলিই কলিত কৰে। আৰ। সেই উদ্যেগ আছি। তোমাৰ এগ্যে কৰ্তব্য উচিত না তাক পনে দান। এধিক কি লেনি। সত্যানন্দ ফী ৰাষেৰ শৰ্মা কালকেতু ও ধু গৰ্জা ইত চাউনিয়া শ্যামাই ইৰাক পাঠাইতেছি। ভাষাৰ শে সকল সমাচাৰ বুঝিয়া চিপ বিদায় নি। “পৰ উৰ্কীত সঙ্গে ঘুড়ি এই ১ছে মং জোৰ লিচ ১াই ১সাৰি : খান এইসকল দিয়া গৈছে। আৰ সমাচাৰ ফুৰি কহিপাঠাইৰেক। খোবাৰ ৰ্ণে পদেশ সোমকে গিৰি ১ কাষৰ ২ চামৰ ১। ইঙ্গি শক ১৫৭। মা বাবা।” এই চিঠিখন তুলি দি বিদ্যাবিনোই মাশয়ে ফৈ-ইহা ইতে শোতৃবগ কিঞ্চিখিক সাড়ে তিনশত বৎসৰ পূৰ্বে কোচবিহাৰ ৰাজধানীতে কিৰূপ বাঙ্গালা ভাষা লিখা বই ও পৰি পাইলেশ। আমি চি আৰ চি ইল ৰ গায়ে গায়ে মালা লেখা নচেৎ এই চিঠি ও লেখালেখি চনি লি।”