বহী। ( ১২ বছ, ১৯শ সং চোচাকে-চুচি, চোহাকে-চুহি, ঘোটাকে-দুটি, যথাৰুেমণি, ধুনাকে-ধুনি, চাকে-চাকি, গাকে-জাগি, লোকে-ফুৰি, পকে-পাতি, পোৰাৰুে-পুৰি, কাৰুে-ভঙি, গিলাকে-গিলি, সফেলাতি, বাকে-কি, পঢ়াকে-পঢ়ি, লিখাৰুে লিখি নিকে লিখি- বস উলিয়াই ভোলোকা-হোললাকে দিৰ সকলোকে লোেকা-কোলোকে, শ। নকৰা সমূলি- ভাষাটি নেই লেৰেলি। , যোৰ সুৱলা ভাষাটি দেহি নেষাবা তুমি দেই লেৰেণি। সেৰিম তোমাক পৰম যতনে, সাম তোমাক বিবিধ ভূখণে, লিখাকে শিখি চেনেলি লগাই কৰি তোমাক গেলো। কোলে নে বুলিব লেবেলী। শ। নকৰা সলি। কৰি তোমাক খোলোক-থোপোক সোপাই সোপাই শব খুৱাই। আখৰ-খোটনি-নীয়া-পোৰে ৰাৰি তোমাক আবৰি। পৰম লাইৱা “ভাব” ভাবনা নেলাগে ভাবিব গেৰেলী। ষোতে তাৰোতে শুকানী হবি তই ৰাইজে বুলিব লেৰেলী। আছে “কি”আছে। “যিহক" শঙ্ক নফসলি। নিলাজ ভাৰৰ লাজ নাই বলি, কিজুকি চাইহি তোক। পা যত গলি, কালি, তেও যে মেনে নে নোক। এনে যে গ গইত ৰপুৰা জলকলা কৰি মাৰিলে মোক। মূৰত লখিয়ালে, বুকুত গুৰিয়ালে, তেও নকৰে ললো “কো”। মনৰ হাৰ মোৰ মুকলি কৰি যেয়ে মাতো ভাৰু কাকুতি ৰি- চকুৰ জগত নিলাম এখনি জোকাৰি চি বাই কবলৈ লৰি। নিশি খইছে খাদ্য প্ৰবেশ নিষেধ' বুলি তেওঁৰ নাৰাৰ মূৰত।
পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৪০৬
অৱয়ব