এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
এয়ে হে শ্যামৰ কুৰ। ও ত বী , | সখি! এতে বেগম কু। এটি হল যে, | বিৰহ ৰাভা ভু। শাহৰি পেত সাগৰি পিন্ধানে | সুগন্ধী মালতিপু। সৌৰৰ আনে। | খেঢ়ি বেঢ়ি মৃত | সুৰৰে কৰিছে। যাক ব্যয়ী গি, শাৰি বুলাই, এৰিলে গায়ে নিকুঞ্জ। সখি? বহীৰ লহৰি, নাৰায় পাহৰি, আজি প্ৰকৃতি। | ঐবিষ্ণুৰাৰ বড়া। চেচ পিয়ল। ভোলাই শৰ্মাৰ ৰিপতি। চেছু পিয়ন কৰা কামটো বৰ টান। মই ১৮৯১ চনত এবাৰ চে পিয়ল মহৰি নিযুত হৈছিলো। চুপাৰাইজৰ ভাঙৰীয়াই মোক কোহঁতৰ খাৰ নিচিনা দীঘল ববি এন সি বুকাই দিলে, বহিটোৰ পাত বিলাকত মোৰ “ৰক প্ৰত্যেক মানুৰে না, খাৰ, ধৰ্ম্ম, ক হেন লেখি লাগে। বলিটোৰ ধ অৰ্থাৎ “হেডিং” দেখিয়েই মই বিচ্যুক্তি হলো। “কলৈ যাওঁ গোপাল, কলৈ বা লাল লগালো। চুপাৰভাইজৰ ৰীয়াৰু
