সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/২১৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

বাহী। [৯ বছৰ ও মা অসমীয়া।--বেত বাৰীত পেলালে ছুৰী বেত কটা গল ওঠৰ বুৰি। ইব ধন বিন কাল মুখ নাই তাৰ ৰেলে ভালা। পাও নাই তাৰ যায় দূ। পৰিয়া আইসে চাপা ফুল। মুই না কান গাদায় জানে। বড় বড়টা ধিয়া আনে।" উত্তৰ-চিঠি। অসমীয়া।-ই বল বল বীজ কলা। মুখ নাই তাৰ বোলে তালা। পাও নাই তাৰ যায়। পিদ্ধি লাহে পা ফুল। মই নাজানো হয় জানে। বৰ বৰটোক বায়ি আনে। এক বানী বাজে বাড়ে সৰ্বলোঞ্চে খায়। সেই বান্ধুনী ঘৰ পোল হাঁড়ি ক্ষুন্ন হয়। উত্তৰ-চু পোৰা ভুনী। অসমীয়া।—ক ৰালী ৰায়ে বাঢ়ে সৰ্ব্বলোকে খায়। | সেই বালী বৰ লোমালে চৰু দুয়া যায়। এই গাথৰবোৰ বলা হেঁয়ালিবোৰ ভৰা কৰি আৰিইয়া দিয়া নাই। অসমত এইবোৰ যেনে আকৃতিৰে প্ৰচলিত তাকে হেলিয়া হৈছে। ৰংপুৰ পুৰণি শাৱলীয়া গীত কাকিকে উলঙ্গ মিলে। “মোগলেৰ বেট গেইচে ল ভৰিৰাৰ। বাধক নকিয়া লী মাহাৰিয়া যায়। বংস বলিয়া ৰে মিলে যায়। আজি কেন ৰা আৰু মোক কেপ কে। বা হতে বিয়া নামক আৰেক পাক।