t বাহী। [১ম বহু ৪ৰ্থ সংখ্যা অনন্ত কালী ৰাৰ স্বী যাৰ কীৰ্তি দিলে বিয়াপি দেশ। সেয়ে মো নই নে নাই তুই আসাম সেয়ে নো নং নে আমাৰ দেশ? কিছু তোৰ ইত্যাদি। মোৰে পুত্ৰ বা ভগদৱে ভাৰত যুদ্ধত কৰিলে। তোমাৰেীৰী ৰুক্মিণ শূলী ৰূপত কৃষ্ণৰে। মোহশে মন। সতীৰ আদৰ্শ কুৱৰী জয়মতী পতিৰ হকে ত্যজিলে পাপ। সেয়ে মোন নেই আমাৰ সেয়েই নিশ্চয় নোহোৱা আন। হি বুখ তোৰ ইত্যাদি। যদিও আই তোৰ এৱা বিলাই মাথিনী ইতোপ। নাই প্ৰীতি নাই ৰা ছোৱালীৰ হাহাকাৰ আজি বনে বৰে। শুচাৰ গুদামই দুখ তোমাৰ নকৰ বিষৰ আই মোৰ দেশ। বিলিলে সকলে লৰা ছোৱালীয়ে নেথাকে তোমাৰ দুখ লেশ। কি তোৰ তৰুণৰাম ফুকন। ... + সম্পাদকৰ চৰাৰ বুলনী। বস্তি।- “ভিয়ে” শীৰ কিছুমান দু ধৰি। ফেব্ৰুৱাৰিৰ কাকতত উলিয়াইছে। যখিয়ে শীৰ এটি আৰু দীঘজীবন কামনা” কৰে, সেইদেখি যাতে বই পায় মঙ্গলৰ আণ এই নিৰ্দোষ হয় তা নিশিত্তে তেওঁৰ নথৈ যত্ন। তাহক তাল কৰিবলৈ যে বঙিয়ে ইমান পুকধাৰ্থ কৰিব লাগিছে। আৰ জাহী গৰ্ভাৱস্থাত থকাৰ দিনৰেপৰা আজিলৈকে যে তেওঁ প্ৰথমত সেই সুখবৰ নি, চিতীয়ত সুখৰতকৈও সুখবৰ বহীৰ জন্ম দেখি, তৃতীয়ত ৰাৰীৰ “গ চাই আৰু মাটি চাই ভৰিনেপেলোৱা” শিলী যে, মমত হৰি পাই একাদিক্ৰমে সন্তোষ শখি আহিছে, আৰু আগলৈ “ইয়ে সকলোপিনে উন্নতি লাভ কৰিব এই ৰাং কৰি আছে, তাৰ নিৰিতে খীয়ে তেওঁৰ শলাগ নল থাকি কোনো 1
