যা ১৩১] জগৎ সৃষ্টিৰ বিষয়ে হোমশা মত। খুটা ফল, সেইটোত এভাল যাছি এল। তাৰ পিয়া সোণৰীয়া গৰু মৰা ৰ ল যা পুী পানীত পৰি পৰি গোটৰাই লাহে লাহে এই পৃথিবীৰ ল। তিৰ মানুহে কোণে বোজৰে সেই মাই খই বই আন নাজিলে। কালক্ৰমত ফাই এনী তিতা ৪ কতি, যি মিতা পাৰিলে। সেই চাৰিটা কী কেইবাবছৰৰ টানি দিয়াৰ পিতে তাৰপৰা চাৰিা পৰা ওলাল। তিনটা লৰাৰ এটাক পৃথিৰীৰ ওপৰত এটা সাপটোৰ ওপৰত আৰু এটা বন্ধৰ ওপৰত শাসক। প। মীয়া চটা বাগেকে সৃষ্টি কাৰ্য্যত তেওঁক সহায় কৰিবলৈ লগতে ৰাখিলে। পৃথিবী অধিপতি বটে। থেকে বাপেকৰ অ ৰা ৰা বাবে প্ৰাৰ হেৰুৱালে, মৃত্যু পিছত দেও (spirit) , আৰু তেওঁৰ উৰাধিকাৰী পুতেৰে সেই গতি- যেই হল। আৰু এন এৰি যেও বৈহিত শত ৰাই ললে। পৃথিবীৰ কাৰ্যপ্ৰণালী মুল ভাৱে না দেখি ঈশ্বৰে এজন কবি সৃষ্টি কৰিলে। এসময়ত সূৰ্যৰপৰা ইমান ভাপ ওলাইছিল যে পানী একাই পৃথিবী ধ্বং হল, সাৰু পিয়াহত হলে মানুহ আৰু জীৱৰ মৰিল। শেষত ৰাৰ প্ৰকোপ ইমান বাঢ়িল যে পৃথিবী ফাটি চিৰচিৰ হৈ সেই ফাটৰৰেদি উতলা কাপ পানী ওলাবলৈ ধৰিলে, বাকী থকা ৱোৰ সেই পানীয়ে মাৰি পেলালে। মৰি ৰল কেৱল খাওলিপনিং নামে এন বুঢ়া মানুহ, আৰু তেওঁৰ এজনী গাই। খাওলিপলিঙে গাইজনী লগত লৈ এখন শিলৰ নাৱত উঠিল। পানী বাঢ়ি আহিলত খাওলিপ লিঙে বহুত দুৰৈ উৰ-পূৰত থকাইপা নামেৰে পৰ্ব টিঙ নাওখন লগালেগৈ। বুঢ়াই গাইনীৰে সৈতে সেই পৰ্বতৰ ওপৰতে উঠিল। পিছত যেতিয়া পানী শুকাই আহিল, শা নাই আৰু জীৱজ শৱবোৰৰপৰা এনে গেলা গোছ ওলাবলৈ ধৰিলে যে দেৱতা সকলো সেই দুৰ্গন্ধত চিকিব নোৱাৰা হল। দেৱতাসকলে সেই শৱবোৰ পুৰি ছাই কৰিবলৈ বৰ্গৰপৰা জুই পঠিয়াই দিলে। দুই এলি এনে হল যে তাৰ তাপত খাওলিপলিঙে তত্ত, নাপাই পাইনী মাৰি তাইৰ পেটত সেবা। গাইজনীৰ পেট খাতে ভাত বুঢ়াই ৰঙালাও গুটি পালে। সুই সুমাই গত বুই পাইপেটৰপৰাওনাই সেই শাওন ও মাটি, পচাল 1
