৫ তুমি-মােৰ দূৰ্শ, গা, কালী, ভীম, অনুমশিনী; তুমি-মােৰ গয়া, ক্ষমা, স্বতি, শ্রদ্ধা, বুদ্ধিমৰূপণী; তুমি-মােৰ আগ, নিগৰ, যি কেৰী সৰস্বতী, করুণ কটাতে থাৰ ৰাি ৰাষী। তুমােৰ পতিতপানী গঙ্গা নদী ভোগৱতী; তুমি মােৰ কাৰেী, সৰ কৃষ্ণা, ক, সা ; তুমি-মোৰ এয়াগ, মধু, কাশী, বি, নীলাচল ; তুমি—মােৰ পুণ্যভূমি কুৰুক্ষেত্র তপস্যাৰ হুল; তুমি—মােৰ সলনি কল্পতৰু বৰাভয়হাত, বাঞ্চিত সুশে কৰদেহ মন ৭তি। নোহােৱ। দিস তুমি তুমি—মােৰ সৌন্দৰ্য-আওতা ধন, জানাে কিবা কিষা; তুমি—মােৰ উত্তমৰ উখিনি, কানাে কিবা কিবা; তুমি মােৰ চিকুণৰ চিকুণক, জানো কি কি; তুমি মোৰ ৰাণৰ শ্ৰণৰ আন প্ৰাণৰ লগত সনা, কিবা কিকিব। তুমি নিচিনা নজন। তুমি-মোৰ মনেৰে নোপোৱা ঢুকি, জানো কিৰা কিবা; তুমি-মোৰ ভাৰ অভাৱ ভাৰ, জানাে কিবাকিরা ; তুমি—মােৰ কথাৰ আকাৰ কথা, জানো কিৰা ৰাি ; তুমি-যৌৰ শৰ অতীতে একা, কানাে কিবা কি ; তুমি-মােৰ এগৰ অতীত কল দেই-গৰ বিকিবি নাম খাৰ নিনাও ভাৰ। তুমি-মােৰ নামেৰে ভূমি, জানাে কি ; ভূমি-মােৰ নেগেন নাচা খি, নাে কি কি। ক্তি মোৰ শৰা না তুমি কি কিষা:. ভূৰিােৰা না তুলিশেৰাি ; তুমি-মোৰ লিখাৰ হীন ছু—িকেনো।
পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/১০২১
অৱয়ব