পৃষ্ঠা:বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব.pdf/৮৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭১
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব

উঠা উঠা আই বুলি মলচিলা লো।
ৰণ জিনি আইলো মই একগুটি পো॥৩৫১
বিনয় কোমল বাণী মাতিলা ৰাজাই।
হৰিষ কালত বিষাদক নুযুৱাই॥
শুনা দুই মাৱ হৰিষৰ কেন হেতু।
যুধিষ্ঠিৰে কৰিলেক অশ্বমেধ কেতু॥৩৫২
সেই ঘোৰা ৰক্ষক অৰ্জ্জুন ধনুৰ্দ্ধৰ।
সামৰাজে পশিলেক আমাৰ নগৰ॥
কামদেৱ আছিলা সেনাৰ অধিপতি।
কৰ্ণসুত বৃষকেতু আদি তাৰ নাতি ॥৩৫৩
ঘোৰাক ধৰিলো অৰ্জ্জুনক ৰণ দিলো।
সম্মুখ সমৰে মাৰ সবাকো জিনিলো॥
বৃষকেতু বোলে যাক কৰ্ণৰ তনয়।
তাহাৰ যুদ্ধত বৰ মিলিল সংশয়॥৩৫৪
বৃষকেতু বীৰৰ দাৰুণ শৰঘাৱে।
অদ্যাপিয়ো বেদনা নসহে মোৰ গাৱে॥
দিনে ৰাতি পঞ্চ দিন কৰিলে সমৰ।
যেনে তেনে তাক পঠাইলোহো যমঘৰ॥৩৫৫
একেশ্বৰে তাহাক পেশিলো ৰণমাজে।
হেন জানি বিষাদ কৰাহা কোন কাজে॥
উঠা উঠা আই তুমি পিন্ধা অলঙ্কাৰ।
তোমাৰ বিষাদে দুখ নখণ্ডে আমাৰ॥৩৫৬