পৃষ্ঠা:বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব.pdf/৮০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৪
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব

কতো শৰ মাৰে কতো বাটতে কাটন্ত।
মাৰন্তে যুৰন্তে ধনঞ্জয় ভৈলা শ্ৰান্ত॥৩১৪
কেনমতে কোন শৰ মাৰিতে যুৱাই।
সিসব অৰ্জ্জুনে পাসৰিলা সমুদায়॥
গঙ্গা গোসানীয়ে শাপ দিলন্ত পূৰ্ব্বত৷
অৰ্জ্জুনৰ মৃত্যু হৌক পুত্ৰৰ হাতত॥৩১৫
সেই গঙ্গা শাপৰ সময় আসি ভৈলা।
বব্ৰুবাহ ৰাজা অৰ্দ্ধচন্দ্ৰ শৰ লৈলা॥
জাজ্জ্বল্য সমান বাহ্ৰ বহ্ণি যেন সম।
প্ৰজা সংহাৰিতে যেন আসি ভৈলা যম॥৩১৬
ইন্দ্ৰ প্ৰতিমুখ্যে দেৱগণ সমুদায়।
শৰ দেখি কাম্পে সবে স্থিৰ নুহি কায়॥
পিতৃলোক কাম্পয়ে যতেক গ্ৰহগণ।
স্বৰ্গলোকো কাম্পে দেখি অৰ্জ্জুন মৰণ॥৩১৭
সকলো পৰ্ব্বত কাম্পে শিখৰে নগৰে।
খৰ বায়ু বহে ঘনে ঘনে বজ্ৰ পৰে॥
মেঘসবে বৰিষে ৰুধিব অসংখ্যাত।
ভয় হুয়া বসুমতী মেলি দিলা ফাট॥৩১৮
নদী নদ সাগৰ পৰ্ব্বত জল স্থল।
অৰ্জ্জুনৰ মৃত্যু দেখি কৰে টলবল॥
গঙ্গাৰ শাপক কেহো বাধিতে নপাৰি।
তবধে ৰহিলা সিটো থোস মোস কৰি॥৩১৯