পৃষ্ঠা:বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব.pdf/৭১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৫
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব

কৃষ্ণ কৃষ্ণ বুলি মুণ্ডে কাঢ়ে দীৰ্ঘবাৱ।
দেখি অৰ্জ্জুনৰ সবে সিহবিলা গাৱ॥২৬৬
হা হা বৃষকেতু বাপ হেনসে বিলাই।
কান্দন্ত অৰ্জ্জুনে হাতে মুণ্ডগোট লই॥
এতিক্ষণে হাসি মাতি আছিলিহি বাপ।
এবে কেনে দিয়া গৈলি হৃদয়ত তাপ॥২৬৭
জ্বলন্ত অগনি গুচি ভৈলি জলধাৰ।
হেন জানি কিয় প্ৰাণ নায়ায় আমাৰ॥
কিৰীটি কুণ্ডল মুণ্ড দেখিতে শোভন।
বব্ৰুবাহ শৰে কেনমতে ভৈলি ছন্ন॥২৬৮
হিয়াত সাবটি মুণ্ডগোট ধৰি আছে।
মুণ্ড নাহি গাণ্ডীগোট হাতে মেলি নাচে॥
কেনমতে সন্তাপ হৃদিত দিবো ঠাই।
যুধিষ্ঠিৰ নৃপতিৰ আৰ কুন্তী আই॥২৬৯
হাতে হাতে সমৰ্পি বুলিলা হেনমতে।
চেৱণ্ডীয়া ছৱালক ৰাখিবা সততে॥
নকুল সহদেৱ নাৰায়ণ ভীমসেন।
হাতে হাতে সমৰ্পিয়া বুলিলা বচন॥২৭০
বাপ মৰা ছৱা দিলো তোমাৰ হাতত।
পুত্ৰৱতে পালিবাহা সমৰ ভূমিত॥
আবে কেন কথা কহিবোহো তাসম্বাত।
বৈৰৰ মুণ্ডত যেন পৰিল নিৰ্ঘাত॥৩৭১