এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫১
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব
তথাহন্তে বব্ৰুবাহ উৰিয়া আসিলা।
বৃষকেতু বীৰৰ যে মুণ্ডত পৰিলা॥
গুৰুত্বৰ ভাৰ তাৰ সহিতে নাপাৰি।
ভূমিত পৰিলা বৃষকেতু জানু পাৰি॥২৪৫
উপৰত বসি ৰাজা দুয়ো হাতে আটে।
বলৱন্ত নাৰী যেন বেসাৰক বাটে॥
পানীৰ মাছক যেন হাতে আছে ধৰি।
এৰাইবাক লাগি কৰে আজোৰা আজুৰি॥২৪৬
এহিমতে উৰুফাল হৈ গল অন্তৰ।
আপোনাৰ কটকক গৈলা নৃপবৰ॥
তাত পাচে স্বস্থ ভৈলা কৰ্ণৰ তনয়।
পাঞ্চ শবে নৃপতিৰ ভেদিলা হৃদয়॥২৪৭
সেহি পাঞ্চ শৰ পুনৰপি লাগ পাই।
আকাশক লাগি পুনু নিল উৰুৱাই॥
আকাশত ৰাজাক ফুৰাইলন্ত সাত পাক।
কৌতূহলে বৃষকেতু হাসি মাতে তাক॥২৪৮
হাসি হাসি বৃষকেতু বোলে অৰ্জ্জুনক।
বব্ৰুবাহ ৰাজাক যে খুৰা চাহিয়োক॥
মোহোৰ প্ৰহাৰ সহিবাক পাৰে কোন।
ধন্য ধন্য দুয়ো বীৰ বোলন্ত অৰ্জ্জুন॥২৪৯
সাধু সাধু বৃষকেতু বব্ৰুবাহো সাৰ।
অদ্যাপিয়ো পলাইবাৰ মতি নাই আৰ॥
