এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৯
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব
শৰপট তুলি পাচে অৰ্জ্জুনতনয়।
কৰ্ণৰ পুত্ৰক প্ৰতি ডাকিয়া বোলয়॥
সহজে সষ্টম হোৱা কৰ্ণৰ কুমাৰ।
পাণ্ডৱসেনাৰ মাজে তোক পাইলো সাৰ॥২৩৪
তইসে মাৰিলি মোৰ কুটুম্ব বহুত।
হেন জানি তোক বেঢ়ি আছে যমদূত॥
বৃত্ৰক বধিল যেনমতে পুৰন্দৰ।
থাক থাক তোক আজি মাৰো সেহি শৰ॥২৩৫
এহি বুলি প্ৰহাৰিলা মণিপুৰনাথ।
বৃষকেতু বীৰৰ যে পৰিল হিয়াত॥
হৃদয়ত পৰি তুলি ধৰি সেহি শৰে।
আকাশত ফুৰাইলন্ত পৰ্ব্বত শিখৰে॥২৩৬
কদাচিতো বৃষকেতু নপৰে ভূমিত।
অস্ত্ৰৰ প্ৰভাৱ কেনে দেখা বিপৰীত॥
শৰে যেহি ভিতি বৃষকেতু লৈয়া যায়।
তলে তলে অৰ্জ্জুনে ফুৰন্ত তাক চাই॥২৩৭
দশোদিশে ফুৰাইলন্ত ছয়দণ্ড মান।
পুনৰপি বৃষক থৈলন্ত সেহি থান॥
কোপ অপমানে লাজে ভয়ে কৰ্ণসুত।
পাঞ্চ পাঞ্চ শৰ আনি যুৰিলা গুণত॥২৩৮
ৰথী ৰথ সাৰথি নৃপতি ধনু ধাৰ্য্য।
আকাশক লাগি উৰুৱাইলা সবে সাজ॥
৪
