এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৮
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব
দেখি নৃপতিৰ কোপে নসহে পৰাণ।
তেতিক্ষণে মাৰিলন্ত অগনিৰ বাণ॥২২৮
বৃষকেতু দেখে অগ্নি আসে জাকে জাকে।
বৰুণৰ বাণ হানি নুমাইলন্ত তাকে॥
বব্ৰুবাহে দেখে মেঘে বৰষয় পানী।
তেতিক্ষণে উৰুৱাইলা বায়ুবাণ হানি॥২২৯
কৰ্ণসুতে দেখে বায়ু বহয়ে আন্দোলে।
হানিল পৰ্ব্বত বাণ নলঘয় কোলে॥
ইন্দ্ৰৰ যমৰ শঙ্কৰৰ কুবেৰৰ।
সূৰ্য্যৰ অস্ত্ৰক দুই হানিল বিস্তৰ ॥২৩০
দেৱ মনুষ্যৰ গন্ধৰ্ব্বৰ শৰ আনি।
প্ৰলয়ৰ বহ্ণি যেন ভৈল দুয়ো প্ৰাণী॥
সেহিবেলা অধিক ভৈলন্ত কৰ্ণসুত।
গজ বাজী প্ৰজা যত মাৰিলা বহুত॥২৩১
যুগান্ত কালৰ যেন ৰুদ্ৰৰূপ ধৰি।
প্ৰজা সংহৰিবে যেন চূৰ্ণাকৃত কৰি॥
আৰো আনি সাত শৰ মাৰিলন্ত ভাল।
বৃষকেতু শৰে ৰাজা ভৈল লালকাল॥২৩২
পৰম মহন্ত বব্ৰুবাহ মহাবল।
হৰি সুমৰণে পীড়া এৰাইলা সকল॥
কতোবেলি স্বস্থ ভৈলা মণিপুৰনাথে।
বাহ্ৰয় অগ্নিৰ শৰ তুলি লৈলা হাতে॥২৩৩
