এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২২
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব
সেহিসে মাৱত পাচে পুছিলা নৃপতি।
একৈক ঘোটক উচ্চৈশ্ৰবা সমগতি॥১০১
বহুবিধ অস্ত্ৰক থৈলন্ত উপৰত।
মুকুতাৰ মালা দিলা ঘোৰাব গলত॥
সাঞ্জি মাঞ্জি দৰ্পণ বান্ধিলা কপালৰ।
শিৰত কিৰীটি জ্বলে শুদ্ধ সুৱৰ্ণৰ॥১০২
অনেক ৰতনে ৰত্নকৰে জাতিস্কাৰ।
হেন ৰথে চড়ি চিত্ৰাঙ্গদাৰ কুমাৰ॥
গোবিন্দৰ চৰণত কৰিলা প্ৰণাম।
পিতৃক মাতৃক মনে কৰিলা প্ৰণাম॥১০৩
সমৰত জয় হৌক হেন মনস্কাম।
নিৰন্তৰে নৰে ডাকি বোলা ৰাম ৰাম॥১০৪
ঝুনা
জয় হৰি জয় ৰাম।
ঝুমুৰী
নজানি ঘোৰা ধৰিলো।
বৰ দুখ লঘু হৈলো॥
মাৱকো যে ভবসাইলো।
ৰিপুগণ হসুৱাইলো॥১০৫
সিয়ো মান্য সুজিবোহো।
বাহুবল দেখাইবোহো॥
⸻
